tarło

listopada 15, 2021

żeby móc na nowo wyjść z brzucha

wielkiej samotnej ryby z łuskami

w kolorze oczu przynajmniej lśnią

w słońcu widać więcej szczegółów

wyostrzają perspektywy nowych ulic

pachną ciepłym betonem

szczelniej otacza resztki ciepła

które jeszcze drży na wargach

otwierają okna na zieloną przestrzeń

z czystym powietrzem i strumieniem

wciąż jeszcze skaczą pod prąd

zdesperowane myśli z nadzieją

na kolejne kijanki słów

popłyną w dół regulowanej rzeki

z ujściem w bezbarwnym morzu

16 sierpień 2014

cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay