może latem pobiegniemy na łąkę
gdzie kaczeńce przy brzegu jeziora
zatrzymują przezroczyste ważki
na chwilę
przyłożymy ucho ja prawe ty lewe
do ziemi pełnej traw i zioła zapachną
czerwona biedronka wskaże nam drogę
tam gdzie
białe stokrotki w wianek wplotę
myśli pełne czułości na skrzydłach
niebieskiego motyla przyczepię
na wstążce
zatańczy jak poruszysz głową
"Listy do Sary"
fotografia z Pixabay
odkryjesz twoje własne niezbadane wyspy
szczęśliwe zawsze są trudniejsze
na jawie niż w snach bezpiecznych
niepamiętane
pozwala się nie bać wejść na szczyt
niekoniecznie Kilimandżaro i śnieg
w kalendarzu zapisany na różowo
do zrobienia
plan rysujesz na piasku koło piramidy
ta zasypana jeszcze czerwonymi kamykami
szmaragdowe komnaty w Dolinie Królów
nieodkryte
jeszcze tyle wody upłynie do morza
niech będzie lazurowy twój brzeg
gdzie niebo dotyka ziemi bez żadnych
poruszeń
gdy tak spokojnie śpisz
"Listy do Sary"
fotografia z Pixabay
nie pytaj proszę jak piszę wiersze
czasem dotykam krawędzi lustra
odbite obrazy odwrotnie przerzucam
w poziomie
słowa zapisać o wiele łatwiej
pochylając fioletowe pióro
jak ptak przysiądzie na parapecie
ze śpiewem
na ustach westchnienie czasem zadrży
ostatnie liście na drzewach o jesieni
przypomną w kolorowej filiżance
z kawą
prościej zaczekać na zimny wiatr
hula w zasypiającym ogrodzie
bezkarnie odsłania resztki
wspomnień
lata zamknięte w butelkowych zieleniach
pod powiekami zaczyna się dzień
zwyczajny szkic jeszcze za mgłą
czeka
na zapis
żeby tak można było
zaczepić się na skrzydle zegara
Chagall zawsze skłania
do zadawania pytań
odpowiedzi przesypują się
w klepsydrze pełnej drobin
mgnień czasu
dziś już nie zatrzymują
wracam na tamte brzegi
zarosły tatarakiem
nawet nie przeszkadzają w wypływaniu
na otwarte granatowe wody
by popatrzeć jak odbijają się
niebo i gwiazdy
daję im się rozproszyć
przynieś mi zachód słońca w filiżance
kawa zawsze otwiera nowe perspektywy
z rudzikiem w tle i rosą na łące
błękitną
wstegą mierzę odległość drzewa od drzewa
cień przedłuża zdumienia uczepiły się
deszczowego końca bezwstydnej tęczy
bez słów
płyną tak wolno że mogę policzyć
mijane słone nawisy nad głową
pełną niewyrażalnego zachwytu
niebem
i nawet się nie modlę
Emily Dickinson: Wiersze nieznane, tłumaczenie Ryszard Mierzejewski
kursywą słowa z wiersza 128
nie pamiętam spłynęły z ust
wpisały się w kwadrat drewnianej ramki
zaczepione o wskazówki tykanie
spokojnieje
zbieram w pistacjowe wazony
ze szklanej półki z tarasem na południe
patrzę z dystansem na drogę pełną niedoszłych
historii
całymi dniami trzymam świty w dłoniach,
po późne wieczory czasem pachnie
poziomkami
czasem jestem otwarta na różne stany
przebarwień na skórze do drżeń
nocy co zdarza się tylko raz jak
inne
te podobne w odstępach czasowych
dopuszczeń na niebezpieczną odległość
nia ma znaczenia granatowa
tajemniczość
zawieszona na wymyślonej linii
od rzęs do lekko czerwonych ust
muśniętych szminką dla podkreślenia
zaskoczeń
zdejmuję czarne szpilki dla przypomnień
pogłębiają moc niebieskiego zauroczenia
trwa nieprzerwanie wbrew matematycznej
logice
przekreślona
„żyję w niedokończonych metaforach”
można zapomnieć o braku słów
kolorowe szybko zmieniają położenie
spadają na ziemię i dobrze
obudzą się kolejną wiosną
może
opiszą wyspy szczęśliwe
gdzie ślady znajome
i zapach poziomek wniknie przez okno
otwarte na oścież
gotowe
na nieznane meandry
rzeki płyną słyszysz
krew pulsuje w skroniach
płynie pełna tajemnic
do odkrycia
na nowo
kursywą słowa Basi Mazurkiewicz
fotografia z Pixabay
Bogusława Matusiak
"Listy do Sary"
Basi Mazurkiewicz
przecież nie było mnie tylko chwilę
zatrzasnęło się okno
to ten przeciąg
od niego bolą plecy
i takie nagłe skulenie się
w sobie i w ciszy
słowa są nie na miejscu
teraz twoje chwile
zmieniły miejsce
na bardziej niebieskie
kawa jest czarna
jak zawsze na rozbudzenie
dziś nie wyszło słońce
zamiast rosy mgła
nie pozwala na kłótnie
o wersy kolory kształty
wiem to niczego nie zmieni
ale nie chcę dziś czytać
niepotrzebnych słów
o błahych sprawach
w tym momencie pomilczę
z tobą
9 październik 2021
mówiłam nie wierzę
żadne wróżby nie robiły wrażenia
gdy kolory były intensywne
niespodziewanie
narodziła się w poniedziałek
z niebem w oczach
zamykam oczy
widzę dziewczynkę i zielony balonik
przeskakują kałużę
wiem już
razem uda im się złowić ich słońce
2020
Listy do Sary
