puste huśtawki

listopada 07, 2021

znajomym Poetom, którzy odeszli zbyt wcześnie

jeszcze raz chcę wyciągnąć z mroku

sonet wiesz ten o świcie narazie

w światłocieniach skrywa wilgoć

trawa

rosą niezmiennie masuje stopy

zmęczone drogą pod wiatr od morza

by jeszcze zdążyć złapać po tej

stronie

powietrze pełne drżeń tajemniczych

kropli pełne poszumów z pamięci

zabranych kiedyś jasnych latarni

tam

gdzie sny pozwalają powracać w dni

pachnące wiosną gdy jeszcze trwa

na krawędzi zimy i niedokończonych

rozmów

rozwieszone na pajęczynach wierszy

w których płaczą tęsknie wierzby

z wiatrem zawodzącym wieczorami

tuż za

oknem na puste teraz huśtawki