Niebieski balonik

kwietnia 27, 2014

Po pierwsze przechodzę obok.

Nawet bardziej niż blisko

by dostrzec najmniejsze.

Tamta pani niesie swoje szczęście
w szerokim uśmiechu. Do dziecka.
Trzyma w rączkach niebieski balonik.

W oczach przegląda się płynąca biała chmura.

Tak mala, że nie zasłania słońca.

Nie bierze udziału w zabawie

przy fontannie. Młodzi próbują być

ludożercami spokoju

staruszek siedzących na ławce.

Niewzruszone. Jeszcze wypełniają

wyznaczone granice oddechami.

Patrzą na dziecko z niebieskim balonikiem.

W jego oczach oglądają niebo i słońce.

widocznie tak trzeba.

Bogusława Matusiak

Kursywą słowa z wiersza "Moja Poezja" śp. Tadeusza Różewicza