odwrotnie przerzucam

października 19, 2021

nie pytaj proszę jak piszę wiersze

czasem dotykam krawędzi lustra

odbite obrazy odwrotnie przerzucam

w poziomie

słowa zapisać o wiele łatwiej

pochylając fioletowe pióro

jak ptak przysiądzie na parapecie

ze śpiewem

na ustach westchnienie czasem zadrży

ostatnie liście na drzewach o jesieni

przypomną w kolorowej filiżance

z kawą

prościej zaczekać na zimny wiatr

hula w zasypiającym ogrodzie

bezkarnie odsłania resztki

wspomnień

lata zamknięte w butelkowych zieleniach

pod powiekami zaczyna się dzień

zwyczajny szkic jeszcze za mgłą

czeka

na zapis