Rozszczelnienie

października 28, 2014

Rozszczelnienie

Skupienie ma swoje granice. Rośnie bruzda na czole.
Gdy rzeki wylewają, więcej odbitych świateł
przypomina o gwiazdach i możliwościach.
Zanurzenie dłoni zawsze owocne.

Kamienie, glony, puste muszle
układam wśród opadłych liści.
Niedokończone obrazy nie wzruszają.
Przestałam nawet pytać, co miałeś na myśli

Rozważam nagłe zanikanie w zdaniach
stwierdzających. Czas złagodził ostrość.
W ostatnim wierszu więcej mgły
i zapachu wosku. Pod wieczór
można wytłumaczyć bardziej wilgotne oczy.
Mówię, że to tylko wiatr.





Bogusława Matusiak
foto ze strony Tapeciarnia.pl

Czytaj więcej »

słony ślad na policzku

października 26, 2014

słony ślad na policzku

"Dobrzy ludzie mają moc-mogą żyć jeszcze po śmierci w niejednym wspomnieniu"
zielonooka34


nagie drzewa i ostrzejszy wiatr
sprzyja w dotykaniu kamieni
milczenie pozwala
na monolog w jedną stronę
i słony ślad na policzku

wywołuję ich po imieniu
przychodzą w ostatnich obrazach
przy stole w ogrodzie

nie wciskam się w wolne szczeliny
pomiędzy nimi a nami
to budzenie ze snu nie sprawi że wrócą
w czasoprzestrzeni mijamy się
idąc tymi samymi alejkami

pozostał tylko spacer po krajobrazach
zatrzymania przy kolejnych płytach
ciepło i światło na znak że pamiętam
i cisza jeszcze długo po wyjściu



Bogusława Matusiak
kursywą słowa z wiersza "zaduszkowe pobyć razem"
Obraz - fotografia thean - Tapeciarnia

Czytaj więcej »

Czasem wolę zamknąć drzwi

października 21, 2014

Czasem wolę zamknąć drzwi

Dla Anny K

Twoje jesienie malowane słowem
są czymś więcej niż tylko widokiem za oknem.
Jesteśmy podobne w zatrzymaniach, dobieraniu kolorów.
Biedronka jest biedronką a jeż tupie tak samo,
chociaż wędruje inną ścieżką.

Nie widzimy się, lecz wyczuwamy swoją obecność.
W bezkresach nieba, sąsiadujących gwiazdach,
w porannym piciu kawy. Nie przeszkadza, że błękit
nad głową nie do końca jest niebieski.

W gąszczu słów wypatrujemy najprostszych, Docierają
najpewniej i w samo sedno. Wtedy czuję strach,
bo nawet wierszem nic nie mogę zrobić. Zbieram liście,
układam , tłumię w sobie  myśli o niebezpiecznych szczelinach.

Maleje czujność, więc wymyślam na poczekaniu słowny spisek
Unosi się ponad polami, lasem. Zaczepia o zawsze zdziwiony
księżyc. Nawet w czasie odpływu. Szum w muszelkach,
pełniej rozkwitają róże i pachnie ziemia, gdy mgła
coraz śmielej tańczy na skraju drogi i myśli.
Tam się przeczuwamy. Wiem, to tak niewiele.





Bogusława Matusiak
Obraz Oli Lubczyńskiej - No dobrze

Czytaj więcej »

taki czas że przybywa słów

października 19, 2014

taki czas że przybywa słów

spływają szczelinami
kształcą monotonię

wydeptuję ścieżki
kluczę
dziwisz się że wracam
jak słowa
w niezrozumiałym języku

ze stron w których nie byłam
układam nowe dekoracje
dla wypełnienia znaczeń

zakreślam proste
krzywe
i liczę ryby wyskakujące z wody
skończyłam na parzystej

idę w stronę fiordów
czekając na liczby nieparzyste




Bogusława Matusiak
Liczby nieparzyste - tytuł tomiku Małgorzaty Południak
fotografia ze strony: http://estera92.cba.pl

Czytaj więcej »

Wymyślam nowe słowa nocą

października 17, 2014

Wymyślam nowe słowa nocą

Ola Lubczyńska - "Blue Moon"

Czas płynie, błękitnieje krew na piasku.
Nad rzeką brzegi zarosły, ślady zatarł wiatr.
Nie pora na bose stopy i pływanie pod prąd.

Pamiątki w szufladach, od czasu do czasu
potrzebują przewietrzenia. Wystawione
rozszerzają myśli. Miejsce na dokreślenie.

Pory roku tkwią pod skórą. Nawet mróz
na szybie rysuje kwiaty. Zebrane w bukiet
wysyłają sygnały. Zapach tego co jeszcze żyje.

Wokół, we mnie. Na znak, że można coś jeszcze
wydobyć. Z pokładów drzemiących po prawej stronie
wymyka się pierwszym. Przerywam ciszę.



Bogusława Matusiak
kursywą słowa Grzegorza Trochimczuka "Wszystko było"

Czytaj więcej »

dopóki za oknem szelest

października 09, 2014

dopóki za oknem szelest

małe rany nie sprawiają już bólu
szukam zapomnienia
majaczy w oddali dom
świeża woda w cynkowym wiadrze
i zapach białej farby

pozwala rysować koła
w prostokątach okien ustawiać kwiaty
a sedno nocy zebrać
w kulę
otoczyć myślą

zbliżam się na odległość
mierzę w domysłach
zawijam w koc

pamięta miękkość skóry
ze wszystkich dni
gdy tkaliśmy kobierce
igły pod stopami

wciąż lubię chodzić boso
nabieram pewności



Bogusława Matusiak
foto ze strony Tapeciarnia.pl

Czytaj więcej »

rozrywam dłonią krawędzie chmur

października 06, 2014

rozrywam dłonią krawędzie chmur

liczę kroki tuż przy ziemi
piasek z klepsydry
słoneczność nie jest powodem
do uwierzenia w przemiany
otwartość tylko na chwilę

czerwone liście ułożone kasztany
dłońmi zasłaniam twarz
by nie było widać drżenia warg
w przejściach między pokojami
wypełniam nieobecność
pierwszą myślą wpisuje tytuł

w przeciągach jest łatwiej
zawsze można zrzucić winę
na katar sienny i wrócić
bez tłumaczenia dlaczego
mrużę oczy




Bogusława Matusiak
fotografia ze zbiorów własnych

Czytaj więcej »

Niby pamiętałam a jednak

października 04, 2014

Niby pamiętałam a jednak

Cecylia Stefania Matusiak 20.03.1927 - 2.10.2014

Zawsze tak jest, zawsze jest za późno
Rośnie  milczenie. Z pamięci na powierzchnię
wypływają obrazy w których byłaś.
Sama, ze mną, z nami

Ostatnie urodziny,  więcej ciszy między toastami.
Życzenia zdrowia zanikały w twoim uśmiechu,
Coraz krótsza linia i wolniejszy wdech, wydech.

Pytałaś o jeszcze nieodkryte imiona i miejsca.
Zdziwienie kręciło twoją głową,
jak można splatać i rozplatać.Mówiłam wtedy,
że przeszłość płynie w naszych żyłach.

Rozgrzebywanie ziemi, szukanie na intuicję.
Wielokrotne powracanie na ten sam brzeg
ma sens, teraz, gdy trzeba dopisać datę.
To nawet nie będzie bolało, tylko jak ten brak
wpleść w jesień, szelest  liści i ostatnie ciepło?




Bogusława Matusiak
Fotografia ze zbiorów własnych

Czytaj więcej »

Wszystkie dni z zapachem pomarańczy

października 01, 2014

Wszystkie dni z zapachem pomarańczy

Mariuszowi J.

O szóstej zero trzy za wcześnie na myśli o prawdzie.
Mają smak pomarańczy  z czasów, gdy pierwsza gwiazda
była najważniejsza. Tworzysz nowe mity na kartkach
brudnopisu. Masz nadzieję, że dzieci docenią.

Wsłuchujesz się w ich oddechy od momentu wyjścia.
Bez słów patrzysz, jak próbują chodzić własnymi szczegółami.
W nich zawsze tkwi coś tajemniczego. Coś, co ukrywają
w dłoniach gdy nie patrzysz. To zmusza do większej koncentracji

Przyzwyczajasz się do  krajobrazu za oknami.
Pesel z każdym dniem wydłuża historię. Wypełnia twarzami,
słowami, milczeniem  i zmieniającym się klimatem.

Zmiana adresu na kolejny i fotografię z większa ilością
przebytych ścieżek pod oczami. Pozostaje ten sam błysk
na dobre wieści. Zaznaczone w kalendarzu kółkiem.
Do wypełnienia, by odłożyły się w kościach.
Na później, zanim się rozsypią. Teraz czas na toast.
Bez rozczulania się, koniecznie o smaku pomarańczy.




Bogusława Matusiak
Bardzo dziękuję za możliwość wędrówki przez życie zapisane wersami.
kursywą słowa z wiersza Mariusza Jagiełło Nocami nie żałuję Moritza Erhardta z tomiku
Człowiek z brudnopisu

Czytaj więcej »