Gorejący krzew nie ogrzeje

czerwca 17, 2014

Gorejący krzew nie ogrzeje

Dwa lata miejsc niepokornych,
 oddalonych zbyt mocno
 na przepływ myśli.
 Podobne kwiatom, co pod dotykiem więdną.
 Pięścią odciśnięte we wnętrzu -
 ze znamieniem śmierci.


Podchodzisz do mnie na palcach.
Buty jak relikwie uszykowane
na specjalną okazję.
Opuszczone ręce i brak wpływu
na niedokończony sen. Ten dobry.

Z ciepłym zakończeniem,
w którym pierwsze czereśnie
i uśmiech po właściwej stronie.
Stałe punkty w niestałościach losu.

Wydarto matce kawałek serca.
Trudno patrzeć prosto w oczy.
Z drżących dłoni wypadły
ostatnie owoce tego roku.

To koniec. Idziesz?

idę tylko tak w stopy zimno






Bogusława Matusiak
kursywą słowa z wiersza Grzegorza Przemyka