sierpnia 16, 2014

Kobieta w fotelu





Kobieta w fotelu

Oglądam się za siebie. Nie powiększaj żalu
słowami. We mnie wzrasta zawartość
soli. Wypłynęła z obrazu bez ram.

W nowym miejscu czas rąbkiem apaszki.
skrywa zapisane wcześniej historie,
Pompeje wciąż pod pyłem.
Zacierają się ślady.
Na piasku dobrze wyglądają
bursztynowe kamyki i muszle.

Wyłuskuję z nich powoli sens,
wypuszczam z dłoni.
Nie czekam na cud.

Rodzą się i spadają gwiazdy. Morze
po sztormie spokojnieje. Nowe miasta
zaczną się gnieździć w pustych
zakamarkach. Znaczone kartki
wypełnią pachnące żywicą szuflady.

Znów zaczną kwitnąć bzy, dojrzeją
maliny. W zakątki ogrodu
powróci śmiech dzieci. Tam będę.


Bogusława Matusiak

Obraz Oli Lubczyńskiej


Brak komentarzy: