grudnia 29, 2013
ułożymy moją mozaikę
stoisz przy drzwiach nie wołaj głośno
nie szukaj klamki słyszę odgłosy
z twojego pokoju wyraźne w innym
języku słowa w mojej ciszy
z oczu i gestów
śmiech taki sam jak tutaj
radość z niewidzialnego
zakresu widma
jak kot nocą oglądam słońce
z księżycem przechadzam się w południe
czasem chwytam klamkę
wyjście z krainy moich czarów
trudne jak przejście na drugą stronę
odchodzę od drzwi na niedaleką odległość
chcę tu pozostać przyjdź do mnie
z równobrzmiącym biciem serca
ułożymy z moich kolorów
życia mozaikę
Bogusława Matusiak
Rafaelowi i wszystkim dzieciom chorym na autyzm
cykl "czas wygładza"
Brak komentarzy: