Nie tak łatwo pozbyć się cienia, zwłaszcza gdy światło, chce przebić się na dobre ;-)

Jedyną trwałą jest zmienność, choć trudno się do niej przyzwyczaić. Akceptacja jest kluczem. Tak myślę.

Zawsze będzie światło i cień ...gdzie jest światło, tam musi być i cień. A im jaśniejsze światło, tym głębsze cienie...

Światło i cień nie mogą istnieć bez siebie. Musi być równowaga. Piękny wiersz :)

Twój wiersz jest jak światło przenikające przez liście.
Zmienność, którą oswajasz, staje się tu spokojem.
To „jeszcze” na końcu – pięknie zawieszone, jak niedopowiedziana obietnica.
Pozdrawiam serdecznie.