rzeka

 


rzeka


płynie we mnie od pierwszego szmeru wody

królowa rzek pozwoliła się dotknąć 

i zaznaczyć swoją potęgę w drobnych rączkach


pozostała przepływającymi wspomnieniami

beztroskich chwil ze śmiechem i krzykiem

zadziwionych tym faktem ptaków

zrywających się pośpiesznie do lotu


czasami potrafiła wyrazić złość

kiedy wylewała szeroko niosąc swoje wody

dla przypomnienia że jest nieposkromionym żywiołem

dla którego trzeba mieć szacunek


czasami podchodzę pod twój cichy brzeg


o czym dzisiaj opowie mi szmer

płynącej niezmiennie od lat wody


może o widokach przy brzegach

które zmieniają się z każdym rokiem

może o ludziach którzy przychodzą

by pooddychać tobą pełną piersią


a może jak ja wracają by znów odnaleźć

znajome brzegi w ciszy obserwować ptaki

spokojne jak to że płyniesz we mnie

więc tylko leciutko się uśmiecham

na myśl dokąd jeszcze poniesie mnie nurt


6 czerwca 2025


cykl "moje miejsce"


Zobacz również:

8 Dodaj komentarz

  1. Rzeka jest nieprzewidywalna bo za każdym razem jest inna, woda nie stoi, a płynie, jak życie. Piękny wiersz.
    Pozdrawiam serdecznie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda, rzeka płynie jak życie. Dziękuję i pozdrawiam.

      Usuń
  2. Rozmowa z rzeką, jak dialog z duszą, jedność serca z naturą, równoległość dwóch światów, bo i wspomnienia w rzece zapisane...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, motyw rzeki lubię w wierszach, więc kiedy przychodzi wena korzystam z tego. Dziękuję i pozdrawiam

      Usuń
  3. Piękne! W każdym z nas płynie jakaś rzeka...

    OdpowiedzUsuń
  4. Każdy z nas jest rzeką... Piękne

    OdpowiedzUsuń