przeciążenia

na granicy wyłapuję w gęstym powietrzu

zanikające szmery oddalające się kroki

rozmowy zamknięte na odległość od oczu

do ramek

doskonale pasują do świdrującej ciszy

na ostrych brzegach pozostaje miejsce

zmiana podejścia  do nieuchronności

mgły

grubsza warstwa wilgoci pustych krzeseł

częste telefony oswajają przeciążenia

gdy niebo przebarwia się na niebieskosiwo

za żelaznymi 

bramami zawsze jest tak samo

o tej porze roku czai się niepewność

na samą myśl o wiotczeniu mięśni 

tracą 

na znaczeniu z kolejnym świtem

w zamian układam liście zbieram szyszki

wplatam jarzębinę dla ożywienia atmosfery

potykam się

zawsze w tym samym miejscu

8 XI 2015