In Memoriam
wiersze moje
(nie)możliw
Autorstwa Anna Bućwińska-Majer - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=101279893
(nie)możliw
pamięci Joanny Kołaczkowskiej (1966- 2025)
z każdej strony czarno-białe fotografie
otaczają zamykając krąg wiadomości
nie do uwierzenia bo jeszcze tliła się
nadzieja na kolejny dzień kolejny miesiąc
czas zadrwił z ich pokładania i przeciął
wątłą nić w spokojnych słowach oczekiwania
pogodzenie się nie ma tu nic do rzeczy
zawsze pozostaje niedopowiedziane
niewyśpiewane drżące na zamkniętych powiekach
nawet łzy nie sprawdzają się w tej chwili
jeszcze radość wybrzmiewa z zapamiętanych
aktorskich możliwości nie do zastąpienia
w tej ciszy tylko pytania bez odpowiedzi
i ta pustka której nikt nie wypełni
nawet twój śmiech z pewnego skeczu
brzmi teraz zupełnie inaczej pełniej
jakby wola wypełniła się po same brzegi
za nimi dla nas tylko niezrozumiałe
14 Dodaj komentarz
Bez sensu to jest
OdpowiedzUsuńKompletnie niepotrzebne
Mało zabawne
Pijanego Odyna
Kaprys przy stole bogów
p.jzns :)
Smutny ten kaprys...
Usuńwzruszający wiersz.... Tak (nie)możliwe
OdpowiedzUsuńEch, brak słów...
UsuńCisza po niej nie jest pusta – dźwięczy Twoimi słowami, niesie obraz, pamięć, to, co niewypowiedziane. A z każdej strofy przebija nie tylko smutek, ale też wdzięczność – za to, że była. Że śmiała się, grała, istniała
OdpowiedzUsuńTen wpis to nie tylko pożegnanie – to obecność. Taka, która zostaje.
Pozdrawiam serdecznie.
Tak, dopóki jest myśl to jest to obecność.
Usuń"Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc." /Halina Poświatowska/
OdpowiedzUsuńTak, czas wypełni to miejsce zupełnie czymś, kimś innym..
UsuńPiękny i wzruszający wiersz 🖤
OdpowiedzUsuńDziękuję, to siedziało we mnie, więc musiało wyjść na zewnątrz.
UsuńBardzo ładnie napisany wiersz... Niestety, ale żaden człowiek nie zna dnia ani godziny... Pozdrawiam serdecznie!
OdpowiedzUsuńDziękuję, to prawda. Nigdy nie wiemy, kiedy i co jest nam pisane.
UsuńOdkąd odeszła nie śmieszą mnie już żadne skecze. Całą noc wyłam, gdy dowiedziałam się że odeszła. Do teraz nie mogę się pozbierać. Jak rak mógł pokonać tak niesamowicie silną osobę jak Asia??? Niemożliwe i już. Serce pękło na milion kawałków i już się nie poskłada.
OdpowiedzUsuńBrak słów i ta pustka... a czas płynie dalej...
Usuń