wykracza poza ciszę skupiam się na zapachu gdy wybieram pasujący do granatowej patery odbija się w lustrze  jak ruch powietrza z większą z...

 

wykracza poza ciszę

skupiam się na zapachu

gdy wybieram pasujący

do granatowej patery

odbija się w lustrze 

jak ruch powietrza

z większą zawartością tlenu

pełniej oddycham

zrywam błony między palcami

wypełniam wersami

puste przestrzenie 

 

pokoje mają ten sam wymiar

tylko w tych jasnych

kot liczy oczka w firance

jutro zadbam o konkrety

tkwią w największej kropli

na szybie od zachodu

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  zaplanowałam wszystko na wypadek wypalania traw rozpuszczę włosy na dowód że mogę przestać starać się o subtelność gdy w ręku trzymam nóż ...

 

zaplanowałam wszystko na wypadek wypalania traw

rozpuszczę włosy na dowód że mogę przestać

starać się o subtelność gdy w ręku trzymam nóż

zdecydowane cięcie mniej boli niż melancholia

zamknięta w słoiku przeżyje być albo nie być

w oknie z profilu dobrze się wygląda w sepii

pełnej koronek kapeluszy kota na parapecie

mruczenie wpisane w gwar pod wieżą Eiffla

czas na wysokich obcasach zatacza szersze kręgi

zamyka przeszłość zapisaną w kolejnych słojach drzew

niezapisanych kartek dla egoistycznej wygody

złote myśli skurczone do ostatniej kropki nad

drogą na wprost albo na ostre krawędzie snów

zaczepionych o prawą płetwę wieloryba

przypadkiem wyrzucona na brzeg zacznę liczyć

krople przesypywać przez palce ziarna piasku

z pierwszego znów zacznę budować pojęcie sensu

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  to by ułatwiło porządki  więcej miejsca na nowe mieszanie pór roku  których granica się zaciera cienka linia niewidoczna dla oczu  pozwala...

 

to by ułatwiło porządki 

więcej miejsca na nowe

mieszanie pór roku 

których granica się zaciera

cienka linia niewidoczna dla oczu 

pozwala na niedozwolone wyskoki 

bez skrupułów

nowa fryzura w ramach praktyki 

na czas odrastania włosów

wyznacza ścieżki na których 

nie zostawiłam śladów

za oknem pozornie nie ma nic

z chaosu powstaje coś 

może zapachnie zimą jaśminem

wbrew temu co mówią 

dlatego chodzę bez czapki

odsłaniam uszy by usłyszeć ptaki 

te które pozostały

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  teraz zbieram najważniejsze równo układam na potem można wrócić dostrzec co umknęło zbyt szybko pytasz po co gromadzę kamienie i muszle po...

 

teraz zbieram najważniejsze
równo układam na potem
można wrócić
dostrzec co umknęło zbyt szybko

pytasz po co gromadzę kamienie i muszle
połączone strzępy rozmów twarzy
zajmują miejsce

dotykam dłonią
ściana straciła chłód i nie rzuca cienia
zmieniła nazwę i nie kończy się murem

wybieram kształt i kolor
żeby pasowały do ramy wspomnień
mają ograniczenia stają się płaskie

emocje na ich widok
nabierają nowego wymiaru

cykl "oswajanie"

fot. z FB

  daj się wciągnąć w darowaną długość wieczory mają przewagę nad dniem kot się przeciąga mruczenie wychodzi za próg w nieskazitelną biel z d...

 

daj się wciągnąć w darowaną długość

wieczory mają przewagę nad dniem

kot się przeciąga mruczenie wychodzi

za próg w nieskazitelną biel

z dachu widać więcej śnieg

na wyciągnięcie dłoni 

na znak ostatniego wołania 

o chwilę na odpowiedź

tylko prawidłowe są brane pod uwagę

kiedyś musisz zejść to trudne

gdy lęk wysokości rośnie 

maleje mgła gdy wybierasz 

najważniejsze rzeczy do zrobienia 

wracasz do książki do miejsca 

gdzie odnaleziono ślady

biegniesz by nie zapomnieć

na dowód kreślisz parę wersów

pasują do brzegów snu 

kiedy się budzisz

  Życzę Wam zadowolenia i satysfakcji z podejmowanych wyzwań. Niech magiczna moc wigilijnego wieczoru przyniesie Wam spokój, wytchnienie i r...

 

Życzę Wam zadowolenia i satysfakcji z podejmowanych wyzwań. Niech magiczna moc wigilijnego wieczoru przyniesie Wam spokój, wytchnienie i radość. Każda chwila świąt Bożego Narodzenia niech żyje własnym pięknem, a Nowy Rok obdaruje Was zdrowiem, pomyślnością i szczęściem. Najpiękniejszych świąt Bożego Narodzenia!

właściwie dlaczego mam
pisać coś szczególnego
chce tylko złożyć
wszystkim razem
każdemu z osobna
życzenia

pachnące świerkiem
smakiem barszczu z uszkami
karp niekoniecznie
(dlaczego mam go lubić)
wolę cebulę w śmietanie
i słodką kutię z miodem

jeszcze łańcuch z pamięci
klejony z wnuczką
i gwiazda z papieru
na samej górze

a potem
potem przyjdzie wieczór
z pierwszą gwiazdą
dzielenie łączenie słów
życzeń najprostszych
niech miłość i pokój
zagości przy stole
na dłużej

nie tylko od święta



Fotografia z Pixabay

  Ś. p. Rafałowi - 16 grudzień 2021 Nie tak miało przecież być. Przedświąteczny telefon przyniósł nie takie wieści. Świąteczne kolory przyga...

 

Ś. p. Rafałowi - 16 grudzień 2021

Nie tak miało przecież być.

Przedświąteczny telefon

przyniósł nie takie wieści.

Świąteczne kolory przygasły.

W drugiej stałej dacie

godzina przejścia z bytu.

Czarna kreska na śniegu

w środku źrenicy. Łzy.

To boli, bo przecież za wcześnie

stałeś się częścią innego świata.

Ten tutaj, matki i ojca na ten moment

rozpadł się na małe kawałki.

Teraz wspomnienie ze zdjęcia. 

Kilka słów odstatnich, drżą na tej

najczulszej strunie. Miało być 

rodzinnie, przy stole. Jeszcze. 

Dziś pusty talerz z opłatkiem 

przypomni najcieplejsze chwile.

Bezradność zasiądzie przy stole

w tę najsmutnieszą wigilię.

Fotografia Pixabay

  od czarnego punktu w samym centrum mandali zanim rozeszło się szerzej wchłonęło wszystko po drodze nic na siłę bez tłumaczenia może to mus...

 

od czarnego punktu

w samym centrum mandali

zanim rozeszło się szerzej

wchłonęło wszystko po drodze

nic na siłę bez tłumaczenia

może to mus bo płynie jak krew

pulsuje i wrze aż wybuchnie

jak wulkan potem opadnie pył 

 

każde kolejne i kolejne 

mieścimy w sobie niewyrażalne

dzieli się na słowa i wersy

nieprzypadkowo wpadają na siebie

określają nieokreślone

nazywają jeszcze nienazwane

niebo do ziemi i z powrotem

spotykamy się w tym miejscu

cykl "oswajanie"

Fot. z Pixabay

  każdego dnia czytam życie rozkładam je na części najbardziej lubię wodę tyle jest jej we mnie i krew łatwo wyczuwalna tętni we mnie od mom...

 

każdego dnia czytam życie

rozkładam je na części

najbardziej lubię wodę

tyle jest jej we mnie

i krew łatwo wyczuwalna

tętni we mnie od momentu

decyzji poczęcia

z różowych marzeń

na przyszłość

byłam kim chciałam

w prostych wersach

żoną Lota w słupie soli

umierałam z Julią

w przedsionkach czekałam

na powrót Odyseusza

z kosmicznych podróży

na stopach przemyciłam

srebrny kurz zmył deszcz

z każdą kroplą jestem

coraz bardziej prawdziwa

jak wdech i wydech

bliżej ziemi

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  Co mam powiedzieć . Zła wiadomość. wpisana w dobry czas. Z narodzeniem Pana od razu w śmierć.Białą, w końcu spadł śnieg. Czuwanie, czytani...

 

Co mam powiedzieć. Zła wiadomość.
wpisana w dobry czas. Z narodzeniem Pana
od razu w śmierć.Białą, w końcu spadł śnieg.

Czuwanie, czytanie, znów nic. Przeoczenie
w momencie zniżania powiek, niekompletne słowa.
Dwa bieguny. Północ południe szum wiatru pomiędzy .

Pulsuje krew a nowe słowa nieułożone.
Nie mieszczą się w literackim kanonie, w zdaniu.
Znaki zapytania nie budują fraz.

Ekstrawaganckie wydają się monotonne
w kolorze i modulacji. Głos na strunach
trwa niewypowiedziany w wydłużonej chwili.




Kursywą słowa z wiersza Stanisława Barańczaka – „Co mam powiedzieć”

fot. z Pixabay

  co tak naprawdę ważne kwiaty drzewa domy  na mojej ulicy otwarte okna  bez obrazów do zapisania  za mgłą ukryte znaczenia  imiona szczęści...

 

co tak naprawdę ważne

kwiaty drzewa domy 

na mojej ulicy otwarte okna 

bez obrazów do zapisania 

za mgłą ukryte znaczenia 

imiona

szczęścia małe 

odchodzenia w czerni

spalone mosty na rzekach

milczenie na krawędzi 

krzyk w pół w gardle zatrzymany

w dłoniach tylko ziarenka 

czekały by dojrzeć do

przesypywania rozcierania 

w palcach okruchy 

którymi można się dzielić

  wciąż nieracjonalnie chwytam spadające gwiazdy po zerwanej kartce z kalendarza nie wracam bez potrzeby do dywagacji o jutrze co się wydarz...

 

wciąż nieracjonalnie

chwytam spadające gwiazdy

po zerwanej kartce z kalendarza

nie wracam bez potrzeby

do dywagacji o jutrze

co się wydarzy to się wydarzy

świat się zakręci

ziemia okrąży słońce

czas zastosowany umownie

bez patrzenia na wskazówki

niedługo zapachnie świerkiem

rybą na stole skupieniem

życzenia te upragnione

w tych niepewnych

  

dobrze że są przebłyski

nadziei na zrodzone

dla pamięci  

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  niełatwo wśród miliona słów odnaleźć te najważniejsze nie czekam na spektakularne cuda zbieram te dobrze sprawdzone wkładam do kieszeni na...

 

niełatwo wśród miliona słów

odnaleźć te najważniejsze

nie czekam na spektakularne cuda

zbieram te dobrze sprawdzone

wkładam do kieszeni na później

dawno skradzione światło

ciągle tak samo rozświetla

drogę na której zostawiamy 

ślady bez zbędnych słów

fot. z Pixabay

  wiesz przecież że nie lubię słodyczy do teraz wszystko tylko na ostro jeszcze trochę przed nami dni wciąż przecieramy oczy ze zdumienia gd...

 

wiesz przecież że nie lubię słodyczy

do teraz wszystko tylko na ostro

jeszcze trochę przed nami dni

wciąż przecieramy oczy ze zdumienia

gdy wstajemy później niż zwykle

przyzwyczaiłam się do kłamstw o pięknie

a pewność wie i tak swoje bo ile razy

można mieć osiemnaście lat kolejne 

ciągną się szronem na włosach i siatką

głębszych zmarszczek na dowód beztroski

wolniejszym krokiem w stronę miejsca

gdzie wszystko może się zdarzyć jeszcze

trzymaj mnie mocno za rękę

może wtedy przekonam się 

nawet do słodkiego

cykl "oswajanie"

  rozszerzają swoje milczenie o kolejne ciemniejsze winogrona szron na włosach krótszy dystans między siatką zmarszczek na dowód spadających...

 

rozszerzają swoje milczenie
o kolejne ciemniejsze winogrona
szron na włosach krótszy dystans

między siatką zmarszczek na dowód
spadających gwiazd jaśminem oddech
wypełniony po przelewające brzegi

rzeka w wyżłobionym korycie
bez pośpiechu zbędnych euforii
tańczą w wolnym rytmie pamięci

odczepiają z wyczuciem
balast przybliża do popiołów
przysłaniając gwiazdy

sprawdzają dostępność mgławicy
do której im coraz bliżej

cykl "oswajanie"

fotografia z Pixabay

dzisiaj nie będzie lirycznie wyczerpały się złożone na dnie niezaspokojonych pokłady taki nadmiar może zmęczyć każdego kto w biegu po mleko ...

dzisiaj nie będzie lirycznie
wyczerpały się złożone na dnie
niezaspokojonych pokłady

taki nadmiar może zmęczyć
każdego kto w biegu po mleko
po chleb czy masło

może zmęczyć
przesłodzeniem kawy
herbaty wierszy

pełne metafor
są nie do zniesienia
w gęstwinie za ciasno
na słowo
które ciągle się rodzi

każdego dnia na nowo
wieczorem wypluwam jak pestkę

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  przekładam kolejne  zimniejsze dni między palcami nie dziwi szukanie śladów z ruchu warg odczytuję ciszę rozłożona na czynniki pierwsze ła...

 

przekładam kolejne 

zimniejsze dni między palcami

nie dziwi szukanie śladów

z ruchu warg odczytuję ciszę

rozłożona na czynniki pierwsze

łatwiej pozwala się oswoić

w jej ciepłych zagłębieniach

kołyszę pozostałe do przeżycia

przepełnione tobą od rana 

do samego zachodu

Cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  często ptaki wypadły z ciepłych domów lub odleciały w różne świata strony od czasu do czasu komunikacja klikami od dawna nie wierzą po dzi...

 

często ptaki wypadły z ciepłych domów

lub odleciały w różne świata strony

od czasu do czasu komunikacja klikami

od dawna nie wierzą po dziecinnenu

matkom opada nadzieja razem z rękoma

bo co z nimi zrobić jak nie ma po co

i tak tylko świerkowe gałązki

puste miejsca bo prezenty już poleciały

tam gdzie pamięć o gwieździe szopce

nierealna by sobie nawet wyobrazić

miłość zamkniętą w wyrozumiałej samotności

opłatka i pustych nakryć przez cały czas

fotografia z Pixabay

czasem nie dają nam wyboru przychodzą przechodzą odchodzą bez żadnych znaków szczególne wschody i zachody niedokończone obrazy za wcześnie z...

czasem nie dają nam wyboru

przychodzą przechodzą odchodzą

bez żadnych znaków

szczególne wschody i zachody

niedokończone obrazy za wcześnie

zawieszone tylko w pamięci

ptaki wylatują z gniazd

szemrzą karmazynowe rzeki

zapomnienie przychodzi za trudno

spływa po szybach i taka cisza 

zbyt ciężka między wersami

 

  może być przecież nasz ten wiersz o niebie tym pomiędzy  i piekle  tam łatwiej się dostać bo na skróty z tego powodu nie wyrywam sobie wło...

 

może być przecież nasz ten wiersz

o niebie tym pomiędzy  i piekle 

tam łatwiej się dostać bo na skróty

z tego powodu nie wyrywam sobie włosów

podam ci kawę i ciasteczko orzechowe

na to przecież zawsze jest czas

potem może powspominamy stare dobre 

jak małżeństwo z długim stażem

szmery chichoty zachody wrzosowiska

na skraju zimy zamarzniemy jak drzewa

nagie ogołocone z ostatniej czułości

chociaż klimat ciągle się ociepla

wybuchy na słońcu bardziej realne

na bliskie spotkanie z naszym kawałkiem

ziemia wciąż drży trzęsie straszy

czas na dopicie kawy i niedokończone

teraz to już nie ma znaczenia wiesz

świat pomalutku i tak się kończy

Fotografia Pixabay

  powietrze faluje nad filiżanką kawa zawsze dobrze się sprawdza przed przyjściem pobytem odejściem z kluczem pod zieloną wycieraczką  czy w...

 

powietrze faluje nad filiżanką

kawa zawsze dobrze się sprawdza

przed przyjściem pobytem odejściem

z kluczem pod zieloną wycieraczką 

czy w kieszeni zabranym na zawsze

na potem od eterycznych wersów

z niebem piekłem i tym pomiędzy

tak myślę czy to zbyt ostre obrazy

wypaliły ogromną czarną dziurę

między słowami uwięzły w gardle

czy to tylko zmęczenie przytłacza

na tyle mocno by być u kresu

zagryzania ust z bezsilności

  wszystko za szybko płynie a w czerwonym notesie pusto kiedyś prościej było zapełnić czas wykorzystany niegrzecznie paliłam jointy i byłam ...

 

wszystko za szybko płynie

a w czerwonym notesie pusto

kiedyś prościej było zapełnić

czas wykorzystany niegrzecznie

paliłam jointy i byłam taka próżna

nie czując żadnych wyrzutów

kolorowe kapelusze 

sukienki do kostek

wiesz o czym mowa

teraz cisza się wydłużyła

chowam w niej grzechy 

o których chcę zapomnieć

patrzę w stronę Eris

tam współwinowajcy czekają

jak motyle uleciały

teraz myśli czarne

czekają na zebranie na brzegu notesu

niezrozumiałe do rozwiązania

może wtedy poczuję spokój 

cykl "pod powieką"

fotografia Pixabay

  mówiłaś każdy ma swego anioła od spraw wszelakich czasem pytam czy ten mój wciąż idzie przede mną obok czy za mną gdy nie ma ciebie i wiśn...

 

mówiłaś każdy ma swego anioła

od spraw wszelakich

czasem pytam czy ten mój wciąż idzie

przede mną obok czy za mną gdy nie ma

ciebie i wiśni w starym ogrodzie

pod obcasami beton wybija rytm

przechodzenia przeskoczenia nad

dniem który właśnie umyka

w swoim tempie wiatr rozwiewa 

nadzieję i pióra mojego anioła

taki niepodobny i biel niepuchata

szelestu skrzydeł nie słyszę

w tej zwyczajności zgrubiała skóra

pewnie dlatego nie czuję dotyku

może zbyt słabo wierzę

że wielkie rzeczy z tych najmniejszych

a ten przypisany z szarymi skrzydłami

może nie odszedł zbyt daleko

  wiem dajesz mi czas spływa z wiecznego pióra kropla za kroplą w kieszeniach trzymam miłość niedoskonałą na dziś i na jutro czekam na potem...

 

wiem dajesz mi czas

spływa z wiecznego pióra

kropla za kroplą

w kieszeniach trzymam miłość

niedoskonałą na dziś i na jutro

czekam na potem wypatruję

gdy potop wyjście i pustynia

piaskiem zasypie oczy

teraz jeszcze próbuję kolejnym 

wierszem dotknąć o płacz dziecka

tak mi jeszcze bardzo daleko 

od bezgranicznego czekania

  odkąd przestała bawić się lalkami układa kolorowe figury przez okno patrzę dziś też pada śnieg jak wtedy owoc dał znać że już czas rodzeni...

 

odkąd przestała bawić się lalkami

układa kolorowe figury

przez okno patrzę dziś też pada śnieg

jak wtedy owoc dał znać że już czas

rodzenia zawsze się wspomina ze łzami

szczęście o brązowych oczach dorosło

zapisało się w drzewie trwałą gałęzią

uplecione własne gniazdo z tego co zawsze

w cieniu lipy wciąż bada piramidy

kreśli na dywanie nowe labirynty

wchodzi  i szuka wyjścia z urodzoną

z jej krwi i kości o niebieskich oczach

Fotografia z Pixabay

  przychylam się ku szarościom bez melancholii nieważki stan można się przyzwyczaić wszystko pulsuje skóra oddycha słowa brzmią znajomo gdy ...

 

przychylam się ku szarościom

bez melancholii nieważki stan

można się przyzwyczaić

wszystko pulsuje skóra oddycha

słowa brzmią znajomo gdy patrzę

na maszerujące niedaleko wrony 

kieruję się na największy zasięg

zapisuję duże litery cyfry na czerwono

by można było zaczepić wzrok i nie odpaść

od ściany niepełnych danych

przestań się więc w końcu dziwić

gdy bezskutecznie wybieram imiona

i nie trafiam na kurioza 

dlatego w kuchni w stylu rustykalnym 

dla odświeżenia stosuję rubinową frezję 

komponuje się z szarym ot co

Cykl "pod powieką"

fot. z Pixabay

  ja ewa ty adam i myśli ptaków przelatują z twojej do mojej głowy  nie wspominamy zakazanego owocu tkwi w nas fioletowym kuszeniem zbyt kró...

 

ja ewa ty adam i myśli ptaków

przelatują z twojej do mojej głowy 

nie wspominamy zakazanego owocu

tkwi w nas fioletowym kuszeniem

zbyt krótkie noce wypełnione

zapadaniem się po samą czerń

przed świtem rodzą się od nowa

brzemienne zaskoczenia trzymamy

w dłoniach łatwiej zatrzymać słowa

unoszą się nad dębowym stołem

rozdygotane szepty zastępują myśli

niepotrzebne wyrzucamy przez okno

na znak że przemijamy bez żalu

 coraz dojrzalej wypełniamy plan

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  mieszkam tam gdzie zawsze  czyli za daleko na spotkanie pod tym samym gwiazdozbiorem tak samo wciąż liczę gwiazdy przekładam kartki i wspo...

 

mieszkam tam gdzie zawsze 

czyli za daleko na spotkanie

pod tym samym gwiazdozbiorem

tak samo wciąż liczę gwiazdy

przekładam kartki i wspomnienia

obserwuję przez szybę burzę

myśli wylatują jak motyle

umierają zawsze za szybko

nim złapię je słowem

przy furtce upewniam się

że będzie kolejne jutro

znów spotkam cię w wierszach

wracają zawsze jak ptaki

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  koleżance ze szkoły śmiałyśmy się na to cygańske bajanie o rumianych policzkach i motylach wiosny jak zawsze zielone i zółte forsycje trzy...

 

koleżance ze szkoły

śmiałyśmy się na to cygańske bajanie

o rumianych policzkach i motylach

wiosny jak zawsze zielone i zółte

forsycje trzymają zwariowane myśli

krążą na moście a my w różanych światach

trzymamy się różnych poręczy schodów

po których kroczył chłopak ten wiesz

co i tobie i mnie zawrócił w głowie

wtedy zamieniliśmy oranżadę na wino

czerwone  o smaku lekko wytrawnym

by nie było za słodko i tkliwie potem

za chwilę zmieniło się bo odleciałaś daleko

zbyt daleko na jeszcze jedno spotkanie

pod czerwoną różą jesteś inna na tle czerni

nie dziw się że od czasu do czasu 

zieloną wiosną wracam na most

Fotografia z Pixabay

  jakże mam wiersz napisać taki z rymami gdy tylko białe wersy krążą po głowie na takie uporządkowane jest bezsłowie a gdy już coś zaraz ula...

 

jakże mam wiersz napisać taki z rymami

gdy tylko białe wersy krążą po głowie

na takie uporządkowane jest bezsłowie

a gdy już coś zaraz ulatuje wraz z dymami

jak całą biel kartki lasem zazielenić

polanę w środku zabielić stokrotkami

zaróżowić w połowie czerwca poziomkami

z tańczącym wiatrem kierunek zmienić

na taki prosty bez metafor zbędnych

bo samo niebo jest przecież ich pełne

i w kroplach deszczu i ciepłe słońce

niby to wiem a wciąż tonę w białych

  przecież to znasz nieuchronność przemiany powiedz mi ile zostało  w tobie z chłopca z długimi rzęsami zaczepiałeś na nich obrazy z kryszta...

 

przecież to znasz

nieuchronność przemiany

powiedz mi ile zostało 

w tobie z chłopca

z długimi rzęsami

zaczepiałeś na nich obrazy

z kryształowych kulek

układałeś wróżby 

miałeś wprawę

w adresowaniu kopert

włożone krajobrazy 

nigdy nie były płaskie

powinieneś wiedzieć 

możliwe są skróty

i pomniejszenia reakcji 

teraz możemy się spotkać 

zobaczyć jakie dziś 

zaczepiasz obrazy na rzęsach

bez drżenia warg

Fotografia z Pixabay

  nienasycenia różowe zamyślenia w splocie ramion łamię światło piórem piszę okruchy życia Fotografia Pixabay

 

nienasycenia

różowe zamyślenia

w splocie ramion

łamię światło piórem

piszę okruchy życia

Fotografia Pixabay

Kursywą słowa z wiersza Jadwigi Łowkis - "List do poety"  rym przypadkowy z grafomanią w splocie to mi się zdarza od czasu do czas...

Kursywą słowa z wiersza Jadwigi Łowkis - "List do poety" 

rym przypadkowy z grafomanią w splocie

to mi się zdarza od czasu do czasu 

zamykam w gabinecie osobliwości

by dojrzało wyborem 

dotykam nieba wspinam się na palcach

tańczę z wiatrem znanym szelmą

z księżycem go zdradzam bez żalu

w parkowych alejach

zbieram krótkie haiku nad ranem

potem w proste sprawy je wplatam

czy tak rodzi się poezja nie wiem 

łapię spojrzeniem ulotne chwile

na które coraz mniej czasu

Wiersz z inspiracji

Fotografia z Pixabay

  wiesz przecież że nie piszę rymów układam je na talerzyku obok poziomek gwiazdom oddaję moc wróżenia i śmieję się gdy wiatr czochra włosy ...

 

wiesz przecież że nie piszę rymów

układam je na talerzyku obok poziomek

gwiazdom oddaję moc wróżenia

i śmieję się gdy wiatr czochra włosy

kiedyś przez nieuwagę zakręciłam się 

w samym centrum twojego spojrzenia

przez lata udoskonaliłam metody

muśnięć policzka i ocieranie biodrami

na rzęsach wieszam ciągłe zapytania

odpowiedzi zawsze znajduję w dotyku

przestrzeń między ustami pełna owoców

  "ponownie zmierzam tam skąd przybyłem" Borth byłam zapisana od miliardów lat w galaktyce Czarnego Oka myśl narodziła się później...

 

"ponownie zmierzam

tam skąd przybyłem"

Borth

byłam zapisana od miliardów lat

w galaktyce Czarnego Oka

myśl narodziła się później

dla obliczenia trwania

w bycie z ciałem związana 

podążam ruchem spiralnym 

jeszcze na poprzeczce

w stronę jądra

kilka razy zmienię kolor włosów

spalę ostatnie wersy

dym zamienię na niebieską mgłę

wtedy przejdzie po wodzie

moje ostatnie i pierwsze 

w samo centrum

fotografia "Czarne Oko" ze strony "Ogarniam fizykę"

  zawiesiło się w domysłach nie zdążyło zadomowić w brązowej tęczówce oka zaczepione o postrzępione  krawędzie którejś jesieni  a może wiosn...

 

zawiesiło się w domysłach

nie zdążyło zadomowić

w brązowej tęczówce oka

zaczepione o postrzępione 

krawędzie którejś jesieni 

a może wiosny

zostały tylko pióra

przydają się w prognozie

sprawdzonej w połowie nocy

wtedy piszę księżyc 

na własny użytek

czasem potyka się

o źdźbło trawy

nie wstyd mu 

nawet przed gwiazdami

Fotografia z Pixabay

  nic się nie zmieni niebo pozostanie niebieskie łatwiej będzie oswoić przedbiel podchodzi pod schody wystarczy przekręcić klucz wwierca się...

 

nic się nie zmieni

niebo pozostanie niebieskie

łatwiej będzie oswoić przedbiel

podchodzi pod schody

wystarczy przekręcić klucz

wwierca się głośniej

w milczenie

brak w końcu się wypełni

pomarańczem i zapachem igieł

zostawi wolną przestrzeń

w zagłębieniach dłoni

przesypię kilka zieren piasku

na znak pozostawionych śladów

osłonię przed wiatrem

 

zaczekam  na przylot

Cykl "pod powieką"

Fotografia z Pixabay

  "został zapach maciejki i tęsknoty, ale ledwie wyczuwalny."  Kornel Passer bardziej na jawie niż w snach złote deszcze rozbija n...

 

"został zapach maciejki i tęsknoty,

ale ledwie wyczuwalny." 

Kornel Passer

bardziej na jawie niż w snach

złote deszcze rozbija

na drobne krople

drążą długie korytarze

ku horyzontom

nad ranem budzone motyle

z tej słodkiej strony

użalanie w gorzkim

wierszu bez puenty

czas zaprzyjaźnia się 

z zegarem bez kukułki

rozkłada szeroko ramiona

by zmieścić wszystkie

przeznaczone rzeki

wrażliwość wybierze swoją

  spoiwo ze wszystkich  zerknięć na siebie  bez żadnego podtekstu szczerość między palcami  w twarzy zapis pierwszych  pragnienia stanowią ź...

 

spoiwo ze wszystkich 

zerknięć na siebie 

bez żadnego podtekstu

szczerość między palcami 

w twarzy zapis pierwszych 

pragnienia stanowią źródło

z niego zdarzyło się wszystko

 

dziś dobra cisza 

poszukuje słów na nowo

dojrzalsze o pęknięcia

niezmiennie kwitną głodem 

między naszymi ramionami

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  nawet mi z tym do twarzy chociaż lubię biel na tle okna nocą splatam słowa nawijam je na nadgarstki zakrywam długim rękawem zapomnienie pr...

 

nawet mi z tym do twarzy

chociaż lubię biel

na tle okna

nocą

splatam słowa

nawijam je na nadgarstki

zakrywam długim rękawem

zapomnienie przymila się 

ociera o nogi

na wysokich obcasach

niech zazdroszczą

że jeszcze można

i że aż tak

cCykl "pod powieką"

  Próbujesz nastawić zegar w pierwszym zapatrzeniu. Ostrość widzenia utonęła we mgle. Kiedy opadła - byliśmy po różnych stronach życiowych p...

 

Próbujesz nastawić zegar

w pierwszym zapatrzeniu.

Ostrość widzenia utonęła we mgle.

Kiedy opadła -

byliśmy po różnych stronach

życiowych przeznaczeń.

Północne okna, mają potrójne szyby -

wpadasz od południa przez drzwi,

których nigdy nie było.

Spotkania w ciepłym wnętrzu liter -

wtedy pomieszkujemy razem.

Na kawałku ściany szkicujesz

wzory roślinno - geometryczne.

Przywiązuję się do układu

twoich palców jeszcze bardziej.

  "Teraz będę śniła swój Paryż, jeszcze nienazwane miejsca. Bo widzisz, nie lubię czekać w tych samych gzymsach." ś.p. B. Mazurkie...

 

"Teraz będę śniła swój Paryż, jeszcze nienazwane miejsca.

Bo widzisz, nie lubię czekać w tych samych gzymsach."

ś.p. B. Mazurkiewicz

często zmieniam kolor włosów staję w oknie

chociaż wciąż tak samo mam lęk wysokości

pod językiem zatrzymuję strach i smak wiśni

w deszczu chodzę bez parasola a ty dziwisz się

niezmiennie miasta które nigdy nie były moimi

kryją w swoich zakamarkach uliczkach spełnienia

na placach szukam kasztanów układam  nowe wzory

dla identyfikacji wspominam sukienki w groszki

od czasu do czasu piszę wiersze o niczym

w snach śpiewam piosenki nie takie grzeczne

jak przystało na jesienne melancholią wieczory

nie zatrzymuję się nawet w znanych miejscach

wiesz lubię patrzeć jak rosną nowe drzewa

  "przyćmione światło nucę melodię – bez fortepianu w szczelinę ciszy" SEHAIKUAN przyćmione światło sprzyja drzemiące pod skórą my...

 

"przyćmione światło

nucę melodię – bez fortepianu

w szczelinę ciszy"

SEHAIKUAN

przyćmione światło sprzyja

drzemiące pod skórą myśli

nabierają barw

to dobra pora

na dojrzewanie jabłek i łuskanie grochu

grasz  bez fortepianu

twoje palce tańczą

na czarnym i białym

wchodzą w szczelinę ciszy

razem z żyłkami słońca

słyszę

jak ziemia zwalnia oddech

pod językiem zatrzymuję

smak wiśni z pestką

cykl "pod powieką"

fotografia Pixabay

  żeby móc na nowo wyjść z brzucha wielkiej samotnej ryby z łuskami w kolorze oczu przynajmniej lśnią w słońcu widać więcej szczegółów wyost...

 

żeby móc na nowo wyjść z brzucha

wielkiej samotnej ryby z łuskami

w kolorze oczu przynajmniej lśnią

w słońcu widać więcej szczegółów

wyostrzają perspektywy nowych ulic 

pachną ciepłym betonem 

szczelniej otacza resztki ciepła 

które jeszcze drży na wargach 

otwierają okna na zieloną przestrzeń 

z czystym powietrzem i strumieniem 

wciąż jeszcze skaczą pod prąd 

zdesperowane myśli z nadzieją 

na kolejne kijanki słów

popłyną w dół regulowanej rzeki

z ujściem w bezbarwnym morzu

16 sierpień 2014

cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  ciągle jeszcze dotykam ziemi wciąż kusi dostępnym czasem  pomiędzy żebrami czuję zbyt żarliwe noce w godzinach przesileń zieleń  wskazana ...

 

ciągle jeszcze dotykam ziemi

wciąż kusi dostępnym czasem 

pomiędzy żebrami czuję

zbyt żarliwe noce

w godzinach przesileń zieleń 

wskazana na jeszcze jedną

chwilę ze stokrotkami

między wersami

poukładane nie które przyjdzie

w niedokończonej książce 

gwiazda jeszcze w czarnej globule

zanim się zrodzi

nieprzeznaczona dla mnie biel

w snach przerwanych tuż przed

nie ma miejsca na domysły

w kwestiach

przechodzenia w ostatni świt 

Cykl "autoportret"

fotografia z Pixabay

  czasem z przymrużeniem oka oswajam dotykiem zachód szmaragdem oczu kamieni chowam przed mocnym światłem by nie zblakły zarysy kontynentów ...

 

czasem z przymrużeniem oka

oswajam dotykiem zachód

szmaragdem oczu kamieni

chowam przed mocnym światłem

by nie zblakły

zarysy kontynentów pozornie

w tym samym ciągle miejscu

zapomniane ogrody zarosły

nie nadają się na oazę

zakurzone portrety

z niebieskimi aniołami 

przełamią w dłoni biel

pytań bez odpowiedzi

zawieszone nad głową

zagrają na siódmej strunie

szkic

  kiedy nie ma już nic do zrobienia konkrety skrupulatnie ułożone w kostkę Rubika zapisane kartki formuję w kulki łatwiej trafić do kosza   ...

 

kiedy nie ma już nic do zrobienia

konkrety skrupulatnie ułożone

w kostkę Rubika

zapisane kartki formuję w kulki

łatwiej trafić do kosza  

na później zostawiam 

te postarzone kawą

układam obok wygładzonych

sprawdzone przydają się 

w godzinę pąsowej róży

  powoli oswajam dotykiem zachód nie wzrusza brzmienie twojego głosu nigdy nie doszliśmy do końcówki języka mówiłam w podobnym narzeczu tak ...

 

powoli oswajam dotykiem zachód

nie wzrusza brzmienie twojego głosu

nigdy nie doszliśmy do końcówki języka

mówiłam w podobnym narzeczu

tak mi się zdawało a jednak oddalał

zbyt duży dysonans między słowami

teraz deszcz ale nie zachęcaj

by przekroczyć próg domu

ma tylko jedno okno

z widokiem na południe

nie lubię w pełnym słońcu

układać włosów i nóg

wydłużone cienie na ścianie

nie pozwalają złapać

myśli w przelocie

ulotne jak twoje imię

czasem pamiętam

widzisz już nie pada

cykl "pod powieką"

  o czym myślisz dziewczyno z okna gdy tak patrzysz na drugi brzeg tęsknotę ubrałaś w przezroczystość wody przenoszą bezgłośnie niewidoczne ...

 

o czym myślisz dziewczyno z okna

gdy tak patrzysz na drugi brzeg

tęsknotę ubrałaś w przezroczystość

wody przenoszą bezgłośnie niewidoczne

spojrzenie zaczepione o biały żagiel

dobitnie niebieskim przełamuje szarość

pokój w Cadaqués nie jest ważny

w tym zapatrzeniu twojego brata 

realny widok na papierze traci

wartość w zakrytej twarzy oczy usta

może zapachną niebieską laguną wtedy

od czasu do czasu pojawia się nowa 

afrodyta może ma twoją twarz Anno?

Cykl "z inspiracji"

Obraz „Dziewczyna w oknie” jest jednym z najlepszych dzieł Salvadora Dali na wczesnych etapach twórczości. Anna Maria służyła za wzór płótna, długo opiekowała się artystą i pozostała jego muzą. Obraz przedstawia kobietę z tyłu, która spogląda w dal.

  piasek na dnie oka drażni słoność nieugaszona gdy życiodajna kropla dobrej myśli przepływa obok śmiejesz się wtedy masz szmaragdowe oczy t...

 

piasek na dnie oka

drażni słoność

nieugaszona

gdy życiodajna kropla

dobrej myśli

przepływa obok

śmiejesz się

wtedy masz szmaragdowe oczy

tylko na specjalne okazje

z karminowych ust

wylatują ptaki

Cykl "pod powieką"