zbyt wiele by mogła unieść
ze wszystkich dźwięków
głos bez odzewu boli najbardziej
wypala od środka pozostałe resztki
z jasnej strony gwiazdy
pragnienia drżą echem
miłości której było
zawsze zbyt mało
ta drobina
nie wystarczyła by żyć
dalej iść w dźwięki
rozpaczy w oczach
a brzuch bardziej pusty
zwinięty w embrion
krzyczy teraz milcząc
to nic że mogę przeoczyć
niektóre znaki widoczne
po obu stronach drogi
widoki nabierają innego wymiaru
kiedy odchodzenia stają się normą
jak codzienne robienie zakupów
zapisane z góry na dół słowa
stają się tylko namiastką
wypełnianie wolnych przestrzeni
między drzewami kwiatami
spojrzenia stają się poważne
na jeszcze letnim tle zdarzeń
w dłuższych zatrzymaniach
liczenie spływających kropli po szybie
oczyszcza myśli ze zbędnych przywiązań
do tego co minęło chwilkę temu
w różowych poświatach
przyglądam się rysom
bez ostatniej kropki
przekomarzam się z tobą
kładę pieczęć na ustach
bez zbędnych zdziwień
by nie płoszyć ptaków
mogłabym przeoczyć
turkusowe linie rozbłyski
światło w międzysłojach
szczególnie w półcieniu
na końcówkach palców
drży niezapisana symfonia
25 lipiec 2023
Fotografia Tapeciarnia.pl
Sarze
zbieram wszystkie uśmiechy
na wypadek zamazanego obrazu
mojego odbicia
w twoich niebieskościach
nieodkryty świat
na wyciągniętych dłoniach
przyszłość o niewiadomym kolorze
mąci spokój płynącej rzeki
na teraz tylko radość
że jesteś z mojej krwi
kwitnącą gałązką
Fotografia z Pixabay
