haiku
Lato
Moje haiku
Moje haiku (2)
***
kwiaty jaśminu
na niebieskiej sukience
utracony raj
***
łagodne wzgórza
w ciszy wysnuwam nić
spacer sprzed lat
***
lipiec dojrzewa
w kłosach szumi ziarno
przesiewam chwile
Obraz z AI
***
kwiaty jaśminu
na niebieskiej sukience
utracony raj
***
łagodne wzgórza
w ciszy wysnuwam nić
spacer sprzed lat
***
lipiec dojrzewa
w kłosach szumi ziarno
przesiewam chwile
Obraz z AI
Od czasu do czasu zbieram słowa w mniej lub bardziej logiczną całość.Piszę życie..
32 Dodaj komentarz
Uchwyciłaś chwilę i zamknęłaś ją w kropli rosy.
OdpowiedzUsuń„Utracony raj” utkwił mi w sercu – niby jedno spojrzenie, a otwiera całe wspomnienie.
A lipiec dojrzewa też we mnie.
Dziękuję za te subtelne obrazy. Pozdrawiam cieplutko.
Dziękuję Wam pięknie. Ten utracony raj był punktem wyjścia, chodził za mną, a potem pojawił się obraz...
UsuńPozdrawiam Was ciepło :)
Obraz dobrany idealnie!
OdpowiedzUsuńOstatnie haiku podoba mi się najbardziej!
Pięknie dziękuję :) Super, że ten ostatni tak zatrzymał :)
UsuńWersy są tak cudowne i lekkie jak wiosenny wietrzyk muskający liście drzew. Przepięknie opisujesz Bogusiu otoczenie. Brawo za subtelność. Na tego bloga wchodzi się z wielką przyjemnością.
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję, cieszę się że wejście tutaj to chwila zatrzymania. Tak właśnie chciałam, żeby blog taki był :)
UsuńI to są przepiękne haiku!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Bardzo dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)
UsuńPiękne haiku :) Czuć z nich lato :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :) Tak, to takie letnie haiku :)
UsuńMoje ulubione haiku to te ostatnie! Piękne! Serdecznie pozdrawiam i zapraszam do mnie ♥️
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję. Z pewnością zajrzę :)
UsuńPierwsze haiku
OdpowiedzUsuńKocham letnie sukienki:))
Kiedyś także kochałam, teraz mniej. Dziękuję i pozdrawiam.
UsuńPiękne haiku! Te złociste jak ziarno chwile. Rozmażyłam się...
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję za tę chwilę zatrzymania :)
UsuńSuper haiku i pięknie napisane ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie!
Bardzo dziękuję, cieszę się, że się podoba :)
UsuńPozdrawiam serdecznie :)
Czytam i pojawiają się refleksje nad ulotnością i nieprzewidywalnością tego naszego ludzkiego losu. Aż chce się rzucić frazą : takie to nasze życie. Koniec końców jeśli nie z własnej woli to przymuszeni przez życie godzimy się z swoim losem ... tylko skąd ta uporczywie powracająca melancholia ?
OdpowiedzUsuńDobre pytanie, pewnie mamy to wpisane w genach...
UsuńWitaj już sierpniowo
OdpowiedzUsuńPiękne haiku. Sprawiłaś, że zatrzymałam się na dłuższą chwilę
Pozdrawiam zapachem floksów
Dziękuję i serdecznie pozdrawiam jeszcze myślami na plaży :)
UsuńW mojej wiosce jeszcze trwa taki raj...pięknie go ujęłaś...
OdpowiedzUsuńTo wielkie szczęście, że są jeszcze takie miejsca.
UsuńHaiku piękne.
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję i pozdrawiam :)
UsuńWszystkie piękne, ale z tym ostatnim szczególnie się utożsamiam. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję. Tym bardziej miło, kiedy odnalazłaś to swoje.
UsuńPiękne haiku, wiem, że nie łatwo je pisać.
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję. To prawda, nie są łatwe do pisania, ale czasami próbuję coś w nie złapać. Chwilę, moment, tej jeden przebłysk...
UsuńPrzepiękne jest haiku - drugie w kolejności. skopiowałam je ..... przeniosę może do bloga.
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję, będzie mi bardzo miło :)
Usuń