Miniaturki
Rozrzucone kadry
rozrzucone kadry (1)
***
ciemne winogrona zawsze dobrze wyglądają
na białym porcelanowym talerzyku
pytania bez odpowiedzi
odrzucam nieoczywiste dla porządku
ważnego do kolejnego przejścia przez dzień
***
ze wszystkich smaków herbaty pamiętam jaśminowy
aromat unoszący się z filiżanek nad stołem
spojrzenia bez zbędnych słów
ciszą wypełniam to co było w zamyśle
i to wszystko już dopowiedziane
***
kolejny raz przechodzę przez morze martwe
zapamiętałam strukturę piasku i szum fal
ciepłym wersem który pachnie chlebem
rysuję na nowo dobrze znane kształty
usta oczy i zawsze otwarte ramiona na jutro
16 Dodaj komentarz
Jakże ciepły w wymowie wiersz, sporo mówi o upływającym czasie kogoś, kto został nagle sam...
OdpowiedzUsuńDziękuję za to ciepły w wymowie. Trudno jeszcze się pogodzić, ale świadomość, że trzeba iść dalej jest również silna, tym bardziej kiedy realizuję rzeczy, które zaplanowaliśmy razem. To dodaje sił, a czas także robi swoje.
UsuńPięknie napisane. Życie się nie zatrzymuje dla nikogo, trzeba iść dalej...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie :)
Oj tak i to czasem nawet bardzo szybko, życie czasami narzuca rytm.
UsuńMałe rzeczy też potrafią cieszyć. Małe rzeczy warto jest celebrować. Życzliwość dla siebie i siebie nawzajem jest najcenniejsza.
OdpowiedzUsuńSerdecznie pozdrawiam i życzę piękna na co dzień. 🤗😘
To prawda, ja zawsze jakoś tak skupiałam sią na małych chwilach teraz także to robię :) Serdecznie pozdrawiam :)
UsuńWitaj Bogusiu, mnie raczej kiepsko wychodzi interpretacja poezji, ale umiem docenic jej piękno i chętnie czytam wiersze. Doceniam taką poezję jak twoja. Cudownie ciepły utwór. Miłego popołudnia.
OdpowiedzUsuńDziękuję Kasiu, cieszę się, że czytasz - to wystarczy. Czasami jeden wers zatrzyma i już jest dobrze. Miłych kolejnych dni :)
UsuńŁadne słowa. :) Dzięki za odwiedziny i komentarze. :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :) Lubię oglądać zdjęcia, a Twoje są nietuzinkowe, tym bardziej, że sama jestem kiepskim fotografem. :)
UsuńCzłowiek potrzebuje, żeby zawsze jakieś drzwi były dla niego otwarte. I ramiona...
OdpowiedzUsuńTo prawda, tym bardziej, że narodziliśmy się do życia z ludźmi i dla ludzi.
UsuńInteresująco. Klimacik wiersz ma. Lubię brak rymów.
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję. Troszeczkę jestem leniwa, więc piszę tylko wiersze wolne :)
UsuńBo czasem tak niewiele trzeba by znaleźć spokój by docenić chwilę
OdpowiedzUsuńTo prawda, wystarczy niewiele. Czasami zbyt często o tym zapominamy.
Usuń