doskonale wiem że czas droczy się ze mną na przekór staję bokiem nie muszę zdobywać szczytów które nie są mi przeznaczone czasem myślę prz...

doskonale wiem
że czas droczy się ze mną
na przekór staję bokiem
nie muszę zdobywać szczytów
które nie są mi przeznaczone

czasem myślę przy filiżance kawy
jak jeszcze mogę złapać ulotność
chwili jest taka mgielna

jednak zbieram zachwyty drobiazgami
uśmiech spojrzenie słowo śpiew ptaków
lot motyla wśród kwitnących budlei

składam rozrzucone kadry w jeden
wiersz pachnący latem i różą
gdy patrzysz na mnie jestem pewna
że czas był dla mnie łaskawy
coraz mniej się z nim droczę

  przeliczam wystające kostki od lewej do prawej i odwrotnie nic to nie zmienia tylko gruchot coraz głośniejszy jak pustka  która się rozras...

przeliczam wystające kostki
od lewej do prawej i odwrotnie
nic to nie zmienia
tylko gruchot coraz głośniejszy

jak pustka  która się rozrasta
i nawet tęsknoty jej nie wypełnią

w wiosennych sadach kwiatem wystrzeli
na owoc rodzenia przyjdzie czas
nowe szlaki się odsłonią
dotąd zakryte przed wzrokiem

tylko kamienie w moim ogrodzie
zimne i jednocześnie stałe
w tej wielkiej niestałości

Obraz retrateapr z Pixabay

  7 listopada 2024 roku zmarła moja Mama... Bardzo długo trwało nim poradziłam sobie z tym faktem. Dotarło do mnie, że zakończyło się dzieci...

7 listopada 2024 roku zmarła moja Mama...

Bardzo długo trwało nim poradziłam sobie z tym faktem. Dotarło do mnie, że zakończyło się dzieciństwo. Dopóki Rodzice żyją ciągle jesteśmy dziećmi, kiedy odchodzą dociera do nas świadomość, że  objęła nas całkowicie dorosłość...

Nie mogłam pisać, myśleć nawet o pisaniu. Teraz pomalutku wracam...

Wiersz pierwszy to utwór z roku 2014 pisany na Dzień Matki:

połową krwi Twojej we mnie 

utulenie pierwszego krzyku
błękitem oczu i ciepłem dłoni
noszę w sobie

za rękę długo po ścieżkach w nieznane
pewnie prowadziłaś słowami

że dam radę gdy zwolnią się
bezpieczne ramiona
na samodzielne wypłynięcie
w morze

szans zaskoczeń i cierpień
po równo by wypełniła się całość

tak mówiłaś

mówisz mi nadal jeszcze
z lekko zamglonym błękitem
ciepłem pomarszczonych dziś
dłoni przytulam się do nich
gdy czasem brakuje sił

chowam je w swoich i w milczeniu
połową  krwi twojej
dziękuję za każdy jej przepływ
we mnie

Drugi wiersz to nieudolna próba zebrania myśli już obecnie, powstał w styczniu

zimne kolory

powiedziałeś że potrzeba czasu
dzień tydzień miesiąc rok

wyciągam z czeluści pamięci
obrazy na których dłonie i biały bez

zawsze pachnie tak niewinnie
przynosi spokój na chwilę
pomiędzy życiem a odejściem
w pięknym wieku
dziewięćdziesiąt jeden lat
o trzy przerosłaś babcię

ostatnia z rodzeństwa
pisałaś dni jak długo się dało
ostatnie bardziej spokojne
jak samo zaśnięcie
które trudno wyrazić słowami

ciągle się przymierzam
wybieram pędzle farby
wszystkie mają zimne kolory

Obraz Etienne GONTIER z Pixabay

  najzwyczajniej będę czekał na brzegu rzeki przytulony do snu jak do poduszki Tadej Karabowicz przebieram w palcach niedokończone plątają s...

najzwyczajniej

będę czekał na brzegu rzeki
przytulony do snu jak do poduszki
Tadej Karabowicz

przebieram w palcach niedokończone
plątają się między nieregularnymi
dojrzałe wersy intensywnie pachną

wiosna przynosi to co jeszcze zostało
do wypełnienia w snach tuż przed świtem
gdy niebo jest tak blisko ziemi

wilgotnieją oczy na wątłej granicy
wschodu słońca gdy dotyka skóry
i zachodu kiedy głos zanika w ciszy
doskonale wiem że brzeg jest blisko
od czasu do czasu słyszę szmer wody

zbieram kamienie
i niepoprawnie maluję je na zielono
licząc na wypełnienie jeszcze
białych plam 

Obraz earth kiss z Pixabay

  stałość w starym zapisanym notesie najbardziej ciekawe są marginesy na nich najwięcej się dzieje krótkie zapiski skojarzenia nagłe zwroty ...

stałość

w starym zapisanym notesie
najbardziej ciekawe są marginesy
na nich najwięcej się dzieje

krótkie zapiski skojarzenia
nagłe zwroty myśli mgnień
jak nagła burza w upalny dzień
która pojawia się znikąd

przeczuwana od wczoraj
wprowadza chaos w poukładanym
by zbytnio się nie przywiązywać

nic nie jest przecież constans

Obraz Pexels z Pixabay