wykracza poza ciszę skupiam się na zapachu gdy wybieram pasujący do granatowej patery odbija się w lustrze  jak ruch powietrza z większą z...

 

wykracza poza ciszę

skupiam się na zapachu

gdy wybieram pasujący

do granatowej patery

odbija się w lustrze 

jak ruch powietrza

z większą zawartością tlenu

pełniej oddycham

zrywam błony między palcami

wypełniam wersami

puste przestrzenie 

 

pokoje mają ten sam wymiar

tylko w tych jasnych

kot liczy oczka w firance

jutro zadbam o konkrety

tkwią w największej kropli

na szybie od zachodu

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  zaplanowałam wszystko na wypadek wypalania traw rozpuszczę włosy na dowód że mogę przestać starać się o subtelność gdy w ręku trzymam nóż ...

 

zaplanowałam wszystko na wypadek wypalania traw

rozpuszczę włosy na dowód że mogę przestać

starać się o subtelność gdy w ręku trzymam nóż

zdecydowane cięcie mniej boli niż melancholia

zamknięta w słoiku przeżyje być albo nie być

w oknie z profilu dobrze się wygląda w sepii

pełnej koronek kapeluszy kota na parapecie

mruczenie wpisane w gwar pod wieżą Eiffla

czas na wysokich obcasach zatacza szersze kręgi

zamyka przeszłość zapisaną w kolejnych słojach drzew

niezapisanych kartek dla egoistycznej wygody

złote myśli skurczone do ostatniej kropki nad

drogą na wprost albo na ostre krawędzie snów

zaczepionych o prawą płetwę wieloryba

przypadkiem wyrzucona na brzeg zacznę liczyć

krople przesypywać przez palce ziarna piasku

z pierwszego znów zacznę budować pojęcie sensu

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  to by ułatwiło porządki  więcej miejsca na nowe mieszanie pór roku  których granica się zaciera cienka linia niewidoczna dla oczu  pozwala...

 

to by ułatwiło porządki 

więcej miejsca na nowe

mieszanie pór roku 

których granica się zaciera

cienka linia niewidoczna dla oczu 

pozwala na niedozwolone wyskoki 

bez skrupułów

nowa fryzura w ramach praktyki 

na czas odrastania włosów

wyznacza ścieżki na których 

nie zostawiłam śladów

za oknem pozornie nie ma nic

z chaosu powstaje coś 

może zapachnie zimą jaśminem

wbrew temu co mówią 

dlatego chodzę bez czapki

odsłaniam uszy by usłyszeć ptaki 

te które pozostały

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  teraz zbieram najważniejsze równo układam na potem można wrócić dostrzec co umknęło zbyt szybko pytasz po co gromadzę kamienie i muszle po...

 

teraz zbieram najważniejsze
równo układam na potem
można wrócić
dostrzec co umknęło zbyt szybko

pytasz po co gromadzę kamienie i muszle
połączone strzępy rozmów twarzy
zajmują miejsce

dotykam dłonią
ściana straciła chłód i nie rzuca cienia
zmieniła nazwę i nie kończy się murem

wybieram kształt i kolor
żeby pasowały do ramy wspomnień
mają ograniczenia stają się płaskie

emocje na ich widok
nabierają nowego wymiaru

cykl "oswajanie"

fot. z FB

  daj się wciągnąć w darowaną długość wieczory mają przewagę nad dniem kot się przeciąga mruczenie wychodzi za próg w nieskazitelną biel z d...

 

daj się wciągnąć w darowaną długość

wieczory mają przewagę nad dniem

kot się przeciąga mruczenie wychodzi

za próg w nieskazitelną biel

z dachu widać więcej śnieg

na wyciągnięcie dłoni 

na znak ostatniego wołania 

o chwilę na odpowiedź

tylko prawidłowe są brane pod uwagę

kiedyś musisz zejść to trudne

gdy lęk wysokości rośnie 

maleje mgła gdy wybierasz 

najważniejsze rzeczy do zrobienia 

wracasz do książki do miejsca 

gdzie odnaleziono ślady

biegniesz by nie zapomnieć

na dowód kreślisz parę wersów

pasują do brzegów snu 

kiedy się budzisz

  Życzę Wam zadowolenia i satysfakcji z podejmowanych wyzwań. Niech magiczna moc wigilijnego wieczoru przyniesie Wam spokój, wytchnienie i r...

 

Życzę Wam zadowolenia i satysfakcji z podejmowanych wyzwań. Niech magiczna moc wigilijnego wieczoru przyniesie Wam spokój, wytchnienie i radość. Każda chwila świąt Bożego Narodzenia niech żyje własnym pięknem, a Nowy Rok obdaruje Was zdrowiem, pomyślnością i szczęściem. Najpiękniejszych świąt Bożego Narodzenia!

właściwie dlaczego mam
pisać coś szczególnego
chce tylko złożyć
wszystkim razem
każdemu z osobna
życzenia

pachnące świerkiem
smakiem barszczu z uszkami
karp niekoniecznie
(dlaczego mam go lubić)
wolę cebulę w śmietanie
i słodką kutię z miodem

jeszcze łańcuch z pamięci
klejony z wnuczką
i gwiazda z papieru
na samej górze

a potem
potem przyjdzie wieczór
z pierwszą gwiazdą
dzielenie łączenie słów
życzeń najprostszych
niech miłość i pokój
zagości przy stole
na dłużej

nie tylko od święta



Fotografia z Pixabay

  Ś. p. Rafałowi - 16 grudzień 2021 Nie tak miało przecież być. Przedświąteczny telefon przyniósł nie takie wieści. Świąteczne kolory przyga...

 

Ś. p. Rafałowi - 16 grudzień 2021

Nie tak miało przecież być.

Przedświąteczny telefon

przyniósł nie takie wieści.

Świąteczne kolory przygasły.

W drugiej stałej dacie

godzina przejścia z bytu.

Czarna kreska na śniegu

w środku źrenicy. Łzy.

To boli, bo przecież za wcześnie

stałeś się częścią innego świata.

Ten tutaj, matki i ojca na ten moment

rozpadł się na małe kawałki.

Teraz wspomnienie ze zdjęcia. 

Kilka słów odstatnich, drżą na tej

najczulszej strunie. Miało być 

rodzinnie, przy stole. Jeszcze. 

Dziś pusty talerz z opłatkiem 

przypomni najcieplejsze chwile.

Bezradność zasiądzie przy stole

w tę najsmutnieszą wigilię.

Fotografia Pixabay

  od czarnego punktu w samym centrum mandali zanim rozeszło się szerzej wchłonęło wszystko po drodze nic na siłę bez tłumaczenia może to mus...

 

od czarnego punktu

w samym centrum mandali

zanim rozeszło się szerzej

wchłonęło wszystko po drodze

nic na siłę bez tłumaczenia

może to mus bo płynie jak krew

pulsuje i wrze aż wybuchnie

jak wulkan potem opadnie pył 

 

każde kolejne i kolejne 

mieścimy w sobie niewyrażalne

dzieli się na słowa i wersy

nieprzypadkowo wpadają na siebie

określają nieokreślone

nazywają jeszcze nienazwane

niebo do ziemi i z powrotem

spotykamy się w tym miejscu

cykl "oswajanie"

Fot. z Pixabay

  każdego dnia czytam życie rozkładam je na części najbardziej lubię wodę tyle jest jej we mnie i krew łatwo wyczuwalna tętni we mnie od mom...

 

każdego dnia czytam życie

rozkładam je na części

najbardziej lubię wodę

tyle jest jej we mnie

i krew łatwo wyczuwalna

tętni we mnie od momentu

decyzji poczęcia

z różowych marzeń

na przyszłość

byłam kim chciałam

w prostych wersach

żoną Lota w słupie soli

umierałam z Julią

w przedsionkach czekałam

na powrót Odyseusza

z kosmicznych podróży

na stopach przemyciłam

srebrny kurz zmył deszcz

z każdą kroplą jestem

coraz bardziej prawdziwa

jak wdech i wydech

bliżej ziemi

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  Co mam powiedzieć . Zła wiadomość. wpisana w dobry czas. Z narodzeniem Pana od razu w śmierć.Białą, w końcu spadł śnieg. Czuwanie, czytani...

 

Co mam powiedzieć. Zła wiadomość.
wpisana w dobry czas. Z narodzeniem Pana
od razu w śmierć.Białą, w końcu spadł śnieg.

Czuwanie, czytanie, znów nic. Przeoczenie
w momencie zniżania powiek, niekompletne słowa.
Dwa bieguny. Północ południe szum wiatru pomiędzy .

Pulsuje krew a nowe słowa nieułożone.
Nie mieszczą się w literackim kanonie, w zdaniu.
Znaki zapytania nie budują fraz.

Ekstrawaganckie wydają się monotonne
w kolorze i modulacji. Głos na strunach
trwa niewypowiedziany w wydłużonej chwili.




Kursywą słowa z wiersza Stanisława Barańczaka – „Co mam powiedzieć”

fot. z Pixabay

  co tak naprawdę ważne kwiaty drzewa domy  na mojej ulicy otwarte okna  bez obrazów do zapisania  za mgłą ukryte znaczenia  imiona szczęści...

 

co tak naprawdę ważne

kwiaty drzewa domy 

na mojej ulicy otwarte okna 

bez obrazów do zapisania 

za mgłą ukryte znaczenia 

imiona

szczęścia małe 

odchodzenia w czerni

spalone mosty na rzekach

milczenie na krawędzi 

krzyk w pół w gardle zatrzymany

w dłoniach tylko ziarenka 

czekały by dojrzeć do

przesypywania rozcierania 

w palcach okruchy 

którymi można się dzielić

  wciąż nieracjonalnie chwytam spadające gwiazdy po zerwanej kartce z kalendarza nie wracam bez potrzeby do dywagacji o jutrze co się wydarz...

 

wciąż nieracjonalnie

chwytam spadające gwiazdy

po zerwanej kartce z kalendarza

nie wracam bez potrzeby

do dywagacji o jutrze

co się wydarzy to się wydarzy

świat się zakręci

ziemia okrąży słońce

czas zastosowany umownie

bez patrzenia na wskazówki

niedługo zapachnie świerkiem

rybą na stole skupieniem

życzenia te upragnione

w tych niepewnych

  

dobrze że są przebłyski

nadziei na zrodzone

dla pamięci  

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  niełatwo wśród miliona słów odnaleźć te najważniejsze nie czekam na spektakularne cuda zbieram te dobrze sprawdzone wkładam do kieszeni na...

 

niełatwo wśród miliona słów

odnaleźć te najważniejsze

nie czekam na spektakularne cuda

zbieram te dobrze sprawdzone

wkładam do kieszeni na później

dawno skradzione światło

ciągle tak samo rozświetla

drogę na której zostawiamy 

ślady bez zbędnych słów

fot. z Pixabay

  wiesz przecież że nie lubię słodyczy do teraz wszystko tylko na ostro jeszcze trochę przed nami dni wciąż przecieramy oczy ze zdumienia gd...

 

wiesz przecież że nie lubię słodyczy

do teraz wszystko tylko na ostro

jeszcze trochę przed nami dni

wciąż przecieramy oczy ze zdumienia

gdy wstajemy później niż zwykle

przyzwyczaiłam się do kłamstw o pięknie

a pewność wie i tak swoje bo ile razy

można mieć osiemnaście lat kolejne 

ciągną się szronem na włosach i siatką

głębszych zmarszczek na dowód beztroski

wolniejszym krokiem w stronę miejsca

gdzie wszystko może się zdarzyć jeszcze

trzymaj mnie mocno za rękę

może wtedy przekonam się 

nawet do słodkiego

cykl "oswajanie"

  rozszerzają swoje milczenie o kolejne ciemniejsze winogrona szron na włosach krótszy dystans między siatką zmarszczek na dowód spadających...

 

rozszerzają swoje milczenie
o kolejne ciemniejsze winogrona
szron na włosach krótszy dystans

między siatką zmarszczek na dowód
spadających gwiazd jaśminem oddech
wypełniony po przelewające brzegi

rzeka w wyżłobionym korycie
bez pośpiechu zbędnych euforii
tańczą w wolnym rytmie pamięci

odczepiają z wyczuciem
balast przybliża do popiołów
przysłaniając gwiazdy

sprawdzają dostępność mgławicy
do której im coraz bliżej

cykl "oswajanie"

fotografia z Pixabay

dzisiaj nie będzie lirycznie wyczerpały się złożone na dnie niezaspokojonych pokłady taki nadmiar może zmęczyć każdego kto w biegu po mleko ...

dzisiaj nie będzie lirycznie
wyczerpały się złożone na dnie
niezaspokojonych pokłady

taki nadmiar może zmęczyć
każdego kto w biegu po mleko
po chleb czy masło

może zmęczyć
przesłodzeniem kawy
herbaty wierszy

pełne metafor
są nie do zniesienia
w gęstwinie za ciasno
na słowo
które ciągle się rodzi

każdego dnia na nowo
wieczorem wypluwam jak pestkę

cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  przekładam kolejne  zimniejsze dni między palcami nie dziwi szukanie śladów z ruchu warg odczytuję ciszę rozłożona na czynniki pierwsze ła...

 

przekładam kolejne 

zimniejsze dni między palcami

nie dziwi szukanie śladów

z ruchu warg odczytuję ciszę

rozłożona na czynniki pierwsze

łatwiej pozwala się oswoić

w jej ciepłych zagłębieniach

kołyszę pozostałe do przeżycia

przepełnione tobą od rana 

do samego zachodu

Cykl "oswajanie"

fot. z Pixabay

  często ptaki wypadły z ciepłych domów lub odleciały w różne świata strony od czasu do czasu komunikacja klikami od dawna nie wierzą po dzi...

 

często ptaki wypadły z ciepłych domów

lub odleciały w różne świata strony

od czasu do czasu komunikacja klikami

od dawna nie wierzą po dziecinnenu

matkom opada nadzieja razem z rękoma

bo co z nimi zrobić jak nie ma po co

i tak tylko świerkowe gałązki

puste miejsca bo prezenty już poleciały

tam gdzie pamięć o gwieździe szopce

nierealna by sobie nawet wyobrazić

miłość zamkniętą w wyrozumiałej samotności

opłatka i pustych nakryć przez cały czas

fotografia z Pixabay

czasem nie dają nam wyboru przychodzą przechodzą odchodzą bez żadnych znaków szczególne wschody i zachody niedokończone obrazy za wcześnie z...

czasem nie dają nam wyboru

przychodzą przechodzą odchodzą

bez żadnych znaków

szczególne wschody i zachody

niedokończone obrazy za wcześnie

zawieszone tylko w pamięci

ptaki wylatują z gniazd

szemrzą karmazynowe rzeki

zapomnienie przychodzi za trudno

spływa po szybach i taka cisza 

zbyt ciężka między wersami

 

  może być przecież nasz ten wiersz o niebie tym pomiędzy  i piekle  tam łatwiej się dostać bo na skróty z tego powodu nie wyrywam sobie wło...

 

może być przecież nasz ten wiersz

o niebie tym pomiędzy  i piekle 

tam łatwiej się dostać bo na skróty

z tego powodu nie wyrywam sobie włosów

podam ci kawę i ciasteczko orzechowe

na to przecież zawsze jest czas

potem może powspominamy stare dobre 

jak małżeństwo z długim stażem

szmery chichoty zachody wrzosowiska

na skraju zimy zamarzniemy jak drzewa

nagie ogołocone z ostatniej czułości

chociaż klimat ciągle się ociepla

wybuchy na słońcu bardziej realne

na bliskie spotkanie z naszym kawałkiem

ziemia wciąż drży trzęsie straszy

czas na dopicie kawy i niedokończone

teraz to już nie ma znaczenia wiesz

świat pomalutku i tak się kończy

Fotografia Pixabay

  powietrze faluje nad filiżanką kawa zawsze dobrze się sprawdza przed przyjściem pobytem odejściem z kluczem pod zieloną wycieraczką  czy w...

 

powietrze faluje nad filiżanką

kawa zawsze dobrze się sprawdza

przed przyjściem pobytem odejściem

z kluczem pod zieloną wycieraczką 

czy w kieszeni zabranym na zawsze

na potem od eterycznych wersów

z niebem piekłem i tym pomiędzy

tak myślę czy to zbyt ostre obrazy

wypaliły ogromną czarną dziurę

między słowami uwięzły w gardle

czy to tylko zmęczenie przytłacza

na tyle mocno by być u kresu

zagryzania ust z bezsilności

  wszystko za szybko płynie a w czerwonym notesie pusto kiedyś prościej było zapełnić czas wykorzystany niegrzecznie paliłam jointy i byłam ...

 

wszystko za szybko płynie

a w czerwonym notesie pusto

kiedyś prościej było zapełnić

czas wykorzystany niegrzecznie

paliłam jointy i byłam taka próżna

nie czując żadnych wyrzutów

kolorowe kapelusze 

sukienki do kostek

wiesz o czym mowa

teraz cisza się wydłużyła

chowam w niej grzechy 

o których chcę zapomnieć

patrzę w stronę Eris

tam współwinowajcy czekają

jak motyle uleciały

teraz myśli czarne

czekają na zebranie na brzegu notesu

niezrozumiałe do rozwiązania

może wtedy poczuję spokój 

cykl "pod powieką"

fotografia Pixabay

  mówiłaś każdy ma swego anioła od spraw wszelakich czasem pytam czy ten mój wciąż idzie przede mną obok czy za mną gdy nie ma ciebie i wiśn...

 

mówiłaś każdy ma swego anioła

od spraw wszelakich

czasem pytam czy ten mój wciąż idzie

przede mną obok czy za mną gdy nie ma

ciebie i wiśni w starym ogrodzie

pod obcasami beton wybija rytm

przechodzenia przeskoczenia nad

dniem który właśnie umyka

w swoim tempie wiatr rozwiewa 

nadzieję i pióra mojego anioła

taki niepodobny i biel niepuchata

szelestu skrzydeł nie słyszę

w tej zwyczajności zgrubiała skóra

pewnie dlatego nie czuję dotyku

może zbyt słabo wierzę

że wielkie rzeczy z tych najmniejszych

a ten przypisany z szarymi skrzydłami

może nie odszedł zbyt daleko

  wiem dajesz mi czas spływa z wiecznego pióra kropla za kroplą w kieszeniach trzymam miłość niedoskonałą na dziś i na jutro czekam na potem...

 

wiem dajesz mi czas

spływa z wiecznego pióra

kropla za kroplą

w kieszeniach trzymam miłość

niedoskonałą na dziś i na jutro

czekam na potem wypatruję

gdy potop wyjście i pustynia

piaskiem zasypie oczy

teraz jeszcze próbuję kolejnym 

wierszem dotknąć o płacz dziecka

tak mi jeszcze bardzo daleko 

od bezgranicznego czekania