odkąd przestała bawić się lalkami układa kolorowe figury przez okno patrzę dziś też pada śnieg jak wtedy owoc dał znać że już czas rodzeni...

odkąd przestała bawić się lalkami

układa kolorowe figury

przez okno patrzę dziś też pada śnieg

jak wtedy owoc dał znać że już czas

rodzenia zawsze się wspomina ze łzami

szczęście o brązowych oczach dorosło

zapisało się w drzewie trwałą gałęzią

uplecione własne gniazdo z tego co zawsze

w cieniu lipy wciąż bada piramidy

kreśli na dywanie nowe labirynty

wchodzi  i szuka wyjścia z urodzoną

z jej krwi i kości o niebieskich oczach

Fotografia z Pixabay

  przychylam się ku szarościom bez melancholii nieważki stan można się przyzwyczaić wszystko pulsuje skóra oddycha słowa brzmią znajomo gdy ...

przychylam się ku szarościom

bez melancholii nieważki stan

można się przyzwyczaić

wszystko pulsuje skóra oddycha

słowa brzmią znajomo gdy patrzę

na maszerujące niedaleko wrony 

kieruję się na największy zasięg

zapisuję duże litery cyfry na czerwono

by można było zaczepić wzrok i nie odpaść

od ściany niepełnych danych

przestań się więc w końcu dziwić

gdy bezskutecznie wybieram imiona

i nie trafiam na kurioza 

dlatego w kuchni w stylu rustykalnym 

dla odświeżenia stosuję rubinową frezję 

komponuje się z szarym ot co

Cykl "pod powieką"

fot. z Pixabay

  ja ewa ty adam i myśli ptaków przelatują z twojej do mojej głowy  nie wspominamy zakazanego owocu tkwi w nas fioletowym kuszeniem zbyt kró...

ja ewa ty adam i myśli ptaków

przelatują z twojej do mojej głowy 

nie wspominamy zakazanego owocu

tkwi w nas fioletowym kuszeniem

zbyt krótkie noce wypełnione

zapadaniem się po samą czerń

przed świtem rodzą się od nowa

brzemienne zaskoczenia trzymamy

w dłoniach łatwiej zatrzymać słowa

unoszą się nad dębowym stołem

rozdygotane szepty zastępują myśli

niepotrzebne wyrzucamy przez okno

na znak że przemijamy bez żalu

 coraz dojrzalej wypełniamy plan

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  mieszkam tam gdzie zawsze  czyli za daleko na spotkanie pod tym samym gwiazdozbiorem tak samo wciąż liczę gwiazdy przekładam kartki i wspo...

mieszkam tam gdzie zawsze 

czyli za daleko na spotkanie

pod tym samym gwiazdozbiorem

tak samo wciąż liczę gwiazdy

przekładam kartki i wspomnienia

obserwuję przez szybę burzę

myśli wylatują jak motyle

umierają zawsze za szybko

nim złapię je słowem

przy furtce upewniam się

że będzie kolejne jutro

znów spotkam cię w wierszach

wracają zawsze jak ptaki

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  koleżance ze szkoły śmiałyśmy się na to cygańske bajanie o rumianych policzkach i motylach wiosny jak zawsze zielone i zółte forsycje trzy...

koleżance ze szkoły

śmiałyśmy się na to cygańske bajanie

o rumianych policzkach i motylach

wiosny jak zawsze zielone i zółte

forsycje trzymają zwariowane myśli

krążą na moście a my w różanych światach

trzymamy się różnych poręczy schodów

po których kroczył chłopak ten wiesz

co i tobie i mnie zawrócił w głowie

wtedy zamieniliśmy oranżadę na wino

czerwone  o smaku lekko wytrawnym

by nie było za słodko i tkliwie potem

za chwilę zmieniło się bo odleciałaś daleko

zbyt daleko na jeszcze jedno spotkanie

pod czerwoną różą jesteś inna na tle czerni

nie dziw się że od czasu do czasu 

zieloną wiosną wracam na most

Fotografia z Pixabay

  jakże mam wiersz napisać taki z rymami gdy tylko białe wersy krążą po głowie na takie uporządkowane jest bezsłowie a gdy już coś zaraz ula...

jakże mam wiersz napisać taki z rymami

gdy tylko białe wersy krążą po głowie

na takie uporządkowane jest bezsłowie

a gdy już coś zaraz ulatuje wraz z dymami

jak całą biel kartki lasem zazielenić

polanę w środku zabielić stokrotkami

zaróżowić w połowie czerwca poziomkami

z tańczącym wiatrem kierunek zmienić

na taki prosty bez metafor zbędnych

bo samo niebo jest przecież ich pełne

i w kroplach deszczu i ciepłe słońce

niby to wiem a wciąż tonę w białych

  przecież to znasz nieuchronność przemiany powiedz mi ile zostało  w tobie z chłopca z długimi rzęsami zaczepiałeś na nich obrazy z kryszta...

przecież to znasz

nieuchronność przemiany

powiedz mi ile zostało 

w tobie z chłopca

z długimi rzęsami

zaczepiałeś na nich obrazy

z kryształowych kulek

układałeś wróżby 

miałeś wprawę

w adresowaniu kopert

włożone krajobrazy 

nigdy nie były płaskie

powinieneś wiedzieć 

możliwe są skróty

i pomniejszenia reakcji 

teraz możemy się spotkać 

zobaczyć jakie dziś 

zaczepiasz obrazy na rzęsach

bez drżenia warg

Fotografia z Pixabay

  nienasycenia różowe zamyślenia w splocie ramion łamię światło piórem piszę okruchy życia Fotografia Pixabay

nienasycenia

różowe zamyślenia

w splocie ramion

łamię światło piórem

piszę okruchy życia

Fotografia Pixabay

Kursywą słowa z wiersza Jadwigi Łowkis - "List do poety"  rym przypadkowy z grafomanią w splocie to mi się zdarza od czasu do czas...

Kursywą słowa z wiersza Jadwigi Łowkis - "List do poety" 

rym przypadkowy z grafomanią w splocie

to mi się zdarza od czasu do czasu 

zamykam w gabinecie osobliwości

by dojrzało wyborem 

dotykam nieba wspinam się na palcach

tańczę z wiatrem znanym szelmą

z księżycem go zdradzam bez żalu

w parkowych alejach

zbieram krótkie haiku nad ranem

potem w proste sprawy je wplatam

czy tak rodzi się poezja nie wiem 

łapię spojrzeniem ulotne chwile

na które coraz mniej czasu

Wiersz z inspiracji

Fotografia z Pixabay

  wiesz przecież że nie piszę rymów układam je na talerzyku obok poziomek gwiazdom oddaję moc wróżenia i śmieję się gdy wiatr czochra włosy ...

wiesz przecież że nie piszę rymów

układam je na talerzyku obok poziomek

gwiazdom oddaję moc wróżenia

i śmieję się gdy wiatr czochra włosy

kiedyś przez nieuwagę zakręciłam się 

w samym centrum twojego spojrzenia

przez lata udoskonaliłam metody

muśnięć policzka i ocieranie biodrami

na rzęsach wieszam ciągłe zapytania

odpowiedzi zawsze znajduję w dotyku

przestrzeń między ustami pełna owoców

  "ponownie zmierzam tam skąd przybyłem" Borth byłam zapisana od miliardów lat w galaktyce Czarnego Oka myśl narodziła się później...

"ponownie zmierzam

tam skąd przybyłem"

Borth

byłam zapisana od miliardów lat

w galaktyce Czarnego Oka

myśl narodziła się później

dla obliczenia trwania

w bycie z ciałem związana 

podążam ruchem spiralnym 

jeszcze na poprzeczce

w stronę jądra

kilka razy zmienię kolor włosów

spalę ostatnie wersy

dym zamienię na niebieską mgłę

wtedy przejdzie po wodzie

moje ostatnie i pierwsze 

w samo centrum

fotografia "Czarne Oko" ze strony "Ogarniam fizykę"

  zawiesiło się w domysłach nie zdążyło zadomowić w brązowej tęczówce oka zaczepione o postrzępione  krawędzie którejś jesieni  a może wiosn...

zawiesiło się w domysłach

nie zdążyło zadomowić

w brązowej tęczówce oka

zaczepione o postrzępione 

krawędzie którejś jesieni 

a może wiosny

zostały tylko pióra

przydają się w prognozie

sprawdzonej w połowie nocy

wtedy piszę księżyc 

na własny użytek

czasem potyka się

o źdźbło trawy

nie wstyd mu 

nawet przed gwiazdami

Fotografia z Pixabay

  nic się nie zmieni niebo pozostanie niebieskie łatwiej będzie oswoić przedbiel podchodzi pod schody wystarczy przekręcić klucz wwierca się...

nic się nie zmieni

niebo pozostanie niebieskie

łatwiej będzie oswoić przedbiel

podchodzi pod schody

wystarczy przekręcić klucz

wwierca się głośniej

w milczenie

brak w końcu się wypełni

pomarańczem i zapachem igieł

zostawi wolną przestrzeń

w zagłębieniach dłoni

przesypię kilka zieren piasku

na znak pozostawionych śladów

osłonię przed wiatrem

zaczekam  na przylot

Cykl "pod powieką"

Fotografia z Pixabay

  "został zapach maciejki i tęsknoty, ale ledwie wyczuwalny."  Kornel Passer bardziej na jawie niż w snach złote deszcze rozbija n...

"został zapach maciejki i tęsknoty,

ale ledwie wyczuwalny." 

Kornel Passer

bardziej na jawie niż w snach

złote deszcze rozbija

na drobne krople

drążą długie korytarze

ku horyzontom

nad ranem budzone motyle

z tej słodkiej strony

użalanie w gorzkim

wierszu bez puenty

czas zaprzyjaźnia się 

z zegarem bez kukułki

rozkłada szeroko ramiona

by zmieścić wszystkie

przeznaczone rzeki

wrażliwość wybierze swoją

  spoiwo ze wszystkich  zerknięć na siebie  bez żadnego podtekstu szczerość między palcami  w twarzy zapis pierwszych  pragnienia stanowią ź...

spoiwo ze wszystkich 

zerknięć na siebie 

bez żadnego podtekstu

szczerość między palcami 

w twarzy zapis pierwszych 

pragnienia stanowią źródło

z niego zdarzyło się wszystko

dziś dobra cisza 

poszukuje słów na nowo

dojrzalsze o pęknięcia

niezmiennie kwitną głodem 

między naszymi ramionami

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  nawet mi z tym do twarzy chociaż lubię biel na tle okna nocą splatam słowa nawijam je na nadgarstki zakrywam długim rękawem zapomnienie pr...

nawet mi z tym do twarzy

chociaż lubię biel

na tle okna

nocą

splatam słowa

nawijam je na nadgarstki

zakrywam długim rękawem

zapomnienie przymila się 

ociera o nogi

na wysokich obcasach

niech zazdroszczą

że jeszcze można

i że aż tak

cCykl "pod powieką"

  Próbujesz nastawić zegar w pierwszym zapatrzeniu. Ostrość widzenia utonęła we mgle. Kiedy opadła - byliśmy po różnych stronach życiowych p...

Próbujesz nastawić zegar

w pierwszym zapatrzeniu.

Ostrość widzenia utonęła we mgle.

Kiedy opadła -

byliśmy po różnych stronach

życiowych przeznaczeń.

Północne okna, mają potrójne szyby -

wpadasz od południa przez drzwi,

których nigdy nie było.

Spotkania w ciepłym wnętrzu liter -

wtedy pomieszkujemy razem.

Na kawałku ściany szkicujesz

wzory roślinno - geometryczne.

Przywiązuję się do układu

twoich palców jeszcze bardziej.

  "Teraz będę śniła swój Paryż, jeszcze nienazwane miejsca. Bo widzisz, nie lubię czekać w tych samych gzymsach." ś.p. B. Mazurkie...

"Teraz będę śniła swój Paryż, jeszcze nienazwane miejsca.

Bo widzisz, nie lubię czekać w tych samych gzymsach."

ś.p. B. Mazurkiewicz

często zmieniam kolor włosów staję w oknie

chociaż wciąż tak samo mam lęk wysokości

pod językiem zatrzymuję strach i smak wiśni

w deszczu chodzę bez parasola a ty dziwisz się

niezmiennie miasta które nigdy nie były moimi

kryją w swoich zakamarkach uliczkach spełnienia

na placach szukam kasztanów układam  nowe wzory

dla identyfikacji wspominam sukienki w groszki

od czasu do czasu piszę wiersze o niczym

w snach śpiewam piosenki nie takie grzeczne

jak przystało na jesienne melancholią wieczory

nie zatrzymuję się nawet w znanych miejscach

wiesz lubię patrzeć jak rosną nowe drzewa

  "przyćmione światło nucę melodię – bez fortepianu w szczelinę ciszy" SEHAIKUAN przyćmione światło sprzyja drzemiące pod skórą my...

"przyćmione światło

nucę melodię – bez fortepianu

w szczelinę ciszy"

SEHAIKUAN

przyćmione światło sprzyja

drzemiące pod skórą myśli

nabierają barw

to dobra pora

na dojrzewanie jabłek i łuskanie grochu

grasz  bez fortepianu

twoje palce tańczą

na czarnym i białym

wchodzą w szczelinę ciszy

razem z żyłkami słońca

słyszę

jak ziemia zwalnia oddech

pod językiem zatrzymuję

smak wiśni z pestką

cykl "pod powieką"

fotografia Pixabay

  żeby móc na nowo wyjść z brzucha wielkiej samotnej ryby z łuskami w kolorze oczu przynajmniej lśnią w słońcu widać więcej szczegółów wyost...

żeby móc na nowo wyjść z brzucha

wielkiej samotnej ryby z łuskami

w kolorze oczu przynajmniej lśnią

w słońcu widać więcej szczegółów

wyostrzają perspektywy nowych ulic 

pachną ciepłym betonem 

szczelniej otacza resztki ciepła 

które jeszcze drży na wargach 

otwierają okna na zieloną przestrzeń 

z czystym powietrzem i strumieniem 

wciąż jeszcze skaczą pod prąd 

zdesperowane myśli z nadzieją 

na kolejne kijanki słów

popłyną w dół regulowanej rzeki

z ujściem w bezbarwnym morzu

16 sierpień 2014

cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  ciągle jeszcze dotykam ziemi wciąż kusi dostępnym czasem  pomiędzy żebrami czuję zbyt żarliwe noce w godzinach przesileń zieleń  wskazana ...

ciągle jeszcze dotykam ziemi

wciąż kusi dostępnym czasem 

pomiędzy żebrami czuję

zbyt żarliwe noce

w godzinach przesileń zieleń 

wskazana na jeszcze jedną

chwilę ze stokrotkami

między wersami

poukładane nie które przyjdzie

w niedokończonej książce 

gwiazda jeszcze w czarnej globule

zanim się zrodzi

nieprzeznaczona dla mnie biel

w snach przerwanych tuż przed

nie ma miejsca na domysły

w kwestiach

przechodzenia w ostatni świt 

Cykl "autoportret"

fotografia z Pixabay

  czasem z przymrużeniem oka oswajam dotykiem zachód szmaragdem oczu kamieni chowam przed mocnym światłem by nie zblakły zarysy kontynentów ...

czasem z przymrużeniem oka

oswajam dotykiem zachód

szmaragdem oczu kamieni

chowam przed mocnym światłem

by nie zblakły

zarysy kontynentów pozornie

w tym samym ciągle miejscu

zapomniane ogrody zarosły

nie nadają się na oazę

zakurzone portrety

z niebieskimi aniołami 

przełamią w dłoni biel

pytań bez odpowiedzi

zawieszone nad głową

zagrają na siódmej strunie

szkic

  kiedy nie ma już nic do zrobienia konkrety skrupulatnie ułożone w kostkę Rubika zapisane kartki formuję w kulki łatwiej trafić do kosza   ...

kiedy nie ma już nic do zrobienia

konkrety skrupulatnie ułożone

w kostkę Rubika

zapisane kartki formuję w kulki

łatwiej trafić do kosza  

na później zostawiam 

te postarzone kawą

układam obok wygładzonych

sprawdzone przydają się 

w godzinę pąsowej róży

  powoli oswajam dotykiem zachód nie wzrusza brzmienie twojego głosu nigdy nie doszliśmy do końcówki języka mówiłam w podobnym narzeczu tak ...

powoli oswajam dotykiem zachód

nie wzrusza brzmienie twojego głosu

nigdy nie doszliśmy do końcówki języka

mówiłam w podobnym narzeczu

tak mi się zdawało a jednak oddalał

zbyt duży dysonans między słowami

teraz deszcz ale nie zachęcaj

by przekroczyć próg domu

ma tylko jedno okno

z widokiem na południe

nie lubię w pełnym słońcu

układać włosów i nóg

wydłużone cienie na ścianie

nie pozwalają złapać

myśli w przelocie

ulotne jak twoje imię

czasem pamiętam

widzisz już nie pada

cykl "pod powieką"

  o czym myślisz dziewczyno z okna gdy tak patrzysz na drugi brzeg tęsknotę ubrałaś w przezroczystość wody przenoszą bezgłośnie niewidoczne ...

o czym myślisz dziewczyno z okna

gdy tak patrzysz na drugi brzeg

tęsknotę ubrałaś w przezroczystość

wody przenoszą bezgłośnie niewidoczne

spojrzenie zaczepione o biały żagiel

dobitnie niebieskim przełamuje szarość

pokój w Cadaqués nie jest ważny

w tym zapatrzeniu twojego brata 

realny widok na papierze traci

wartość w zakrytej twarzy oczy usta

może zapachną niebieską laguną wtedy

od czasu do czasu pojawia się nowa 

afrodyta może ma twoją twarz Anno?

Cykl "z inspiracji"

  piasek na dnie oka drażni słoność nieugaszona gdy życiodajna kropla dobrej myśli przepływa obok śmiejesz się wtedy masz szmaragdowe oczy t...

piasek na dnie oka

drażni słoność

nieugaszona

gdy życiodajna kropla

dobrej myśli

przepływa obok

śmiejesz się

wtedy masz szmaragdowe oczy

tylko na specjalne okazje

z karminowych ust

wylatują ptaki

Cykl "pod powieką"

  cierpliwie z wierszy składam samoloty papier wszystko przyjmie wieczorami nad ranem też nie jest źle złapać wschód słońce jest dobre prawi...

cierpliwie z wierszy składam samoloty

papier wszystko przyjmie wieczorami

nad ranem też nie jest źle złapać

wschód

słońce jest dobre prawie na wszystkie

smutki te małe i te nie do ogarnięcia

wzrokiem na wspomnień ciepłą stronę

wplatam 

we włosy kulig z dzwonkami i sztuczne

ognie zawsze z trzaskiem iskier latem

z daleka od lasu na granicy dośnienia

wypełnione

naczynia chowam przed mocnym światłem

niech dojrzewa nabiera wytrawnego smaku

wszystko co było jest i będzie jutro 

nieznane

powoli oswajam dotykiem zachód

  Od tamtego dnia zmieniłam styl. na strzelisto - gotycki. Zawsze tkwiły we mnie wysokie wieże. Mnożyły się wnętrza nowych na iluzorycz...

Od tamtego dnia zmieniłam styl.
na strzelisto - gotycki. Zawsze
tkwiły we mnie wysokie wieże.

Mnożyły się wnętrza nowych
na iluzorycznych resztkach murów.
Zabrakło spoiwa na rzetelne połączenie.
Nie warto mierzyć różnicy w przewinieniach.

Z twojej i mojej strony rajskie ogrody.
Owocobranie wypadło nam w innym
czasie. Sen, w którym byliśmy
nie zahaczył o poranną pamięć.

Lista ważnych spraw z realizacją
na jutro przykryła grubą warstwą
nasze owoce. Nie urodzone
na smak i cień na witrażach.

Wąskie prostokąty nie mieszczą
kolorowych linii. Zawierają w sobie
czarne spoiny. Zbyt ostre krzyżowania
nie pozwalają na zapamiętanie.

Cykl "pod powieką"

foografia Pixabay

  małe rany nie sprawiają już bólu szukamy zapomnienia w majaczącym w oddali domu świeża woda w cynkowym wiadrze i zapach białej farby ...

małe rany nie sprawiają już bólu
szukamy zapomnienia
w majaczącym w oddali domu
świeża woda w cynkowym wiadrze
i zapach białej farby

pozwala rysować koła
w prostokątach okien ustawiać kwiaty
a sedno nocy zebrać w kulę
otoczyć myślą

zbliżam się na odległość
mierzona w domysłach

zawijam się w koc
pamięta miękkość skóry
ze wszystkich dni
w których tkaliśmy kobierce
z igieł pod stopami

wciąż lubię chodzić boso
nabieram pewności

Cykl "pod powieką"

Fotografia z Pixabay

  kontynenty wciąż się przemieszczają rozczochrane ranki próbuję okiełznać mocną kawą z kardamonem na odchudzenie zbyt rozszerzonych myśli o...

kontynenty wciąż się przemieszczają

rozczochrane ranki próbuję okiełznać

mocną kawą z kardamonem na odchudzenie

zbyt rozszerzonych myśli o listopadzie

smęci 

jak zawsze minorowo stroi wiolonczelę

znajoma melodia szeleści deszczem

wiosennym tyle ich w kościach zapisało 

życie

wpisane w każdą mikrosekundę

wypełniam myślą tańczę na rzęsach

gdy masz jeszcze przymknięte oczy

potem 

gdy nie widzisz przesuwam wskazówki

o godzinę kochania zegar ze mną

w tych knowaniach śmiejemy się razem

patrzysz 

cierpliwie z wierszy składam samoloty

Cykl " Autoportret"

obraz Oli Lubczyńskiej "La Coffeina"

 znajomym Poetom, którzy odeszli zbyt wcześnie jeszcze raz chcę wyciągnąć z mroku sonet wiesz ten o świcie narazie w światłocieniach skrywa ...

 znajomym Poetom, którzy odeszli zbyt wcześnie

jeszcze raz chcę wyciągnąć z mroku

sonet wiesz ten o świcie narazie

w światłocieniach skrywa wilgoć

trawa

rosą niezmiennie masuje stopy

zmęczone drogą pod wiatr od morza

by jeszcze zdążyć złapać po tej 

stronie

powietrze pełne drżeń tajemniczych

kropli pełne poszumów z pamięci

zabranych kiedyś jasnych latarni

tam

gdzie sny pozwalają powracać w dni

pachnące wiosną gdy jeszcze trwa

na krawędzi zimy i niedokończonych

rozmów

rozwieszone na pajęczynach wierszy

w których płaczą tęsknie wierzby

z wiatrem zawodzącym wieczorami

tuż za 

oknem na puste teraz huśtawki

  Babci Stefani stałam się pomarańczowo - cynamonowa, srebrna łuska zamieszkała w portfelu na szczęście myśl krąży kilka metrów  nad ziemią ...

Babci Stefani

stałam się pomarańczowo - cynamonowa,

srebrna łuska zamieszkała w portfelu

na szczęście myśl krąży kilka metrów 

nad ziemią 

zdarzają się cuda największe te nieopisane

spotkania rozmowy atmosfera gęstnieje 

bliżej kominka rosną cienie na ścianie

przychodzisz

gdy pod sufitem jeszcze zapach pierników

mam w ustach smak tamtych pieczonych jabłek

w kieszeniach szarego fartucha niewiele słów

zbyt mało 

by powrócić do wysokości twoich dłoni

patrzeć przez dziurkę od klucza zakładać 

pozbawione blasku stare broszki nabierają

mocy

wtedy wracam na polanę pod lasem myślą

  chciałabym kiedyś namalować twój portret akrylowy z dwudziestu czterech kolorów w płótno wcisnąć d n a z kolorem oczu  włosów i kształtem ...

chciałabym kiedyś namalować twój portret

akrylowy z dwudziestu czterech kolorów

w płótno wcisnąć d n a z kolorem oczu 

włosów i kształtem twarzy gdy tak bokiem

patrzysz w stronę pól i lasu w wyobraźni

cztery pory roku na jednym kwadracie

szkicuję ołówkiem zarysy zaledwie muskam

dłonią nieuchwytność chwili niezwyczajnej

gdy tak bokiem i nie widzisz kiedy patrzę

  kontynenty wciąż się przemieszczają w poziomie wycinam z papieru jaskółki na południe jest za daleko na żal przezroczysty czasem za mocno ...

kontynenty wciąż się przemieszczają

w poziomie wycinam z papieru jaskółki

na południe jest za daleko na żal

przezroczysty

czasem za mocno przywiązuję się do słów

które powracają nieprzyzwoitym echem

zza drzewa na którym dzięcioł liczy

chmury

podsuwają pod oczy gotowe rozwiązania

wyłapuję szczególnie te najprostsze

jak klucz do zamkniętych jeszcze drzwi

czekają 

na pierwszy odgłos klangoru żurawi

cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  spokojnie schodzę z dachu nad rzeką pełna odbitych ważnych spraw i ludzi spotkania w drodze w prostokątach z sepią pozwala na chwilę wycis...

spokojnie schodzę z dachu nad rzeką

pełna odbitych ważnych spraw i ludzi

spotkania w drodze w prostokątach

z sepią

pozwala na chwilę wyciszenia od gwaru

za oknem pozłotojesienne ślady

w postaci ciemnych szkiców na białej

ścianie 

stymulują  zaplanowanie nowych

podróży przystanków i pływania 

pod prąd jest tak teraz niemodnie

wzruszać 

fioletowym niebem z zakręconym 

księżycem i wyśnionymi gwiazdami

zdobywać nieistniejące jeszcze

kontynenty

wciąż się przemieszczają

Fotografia z Pixabay

  naturalnie wymykam się wieczorami z obowiązujących schematów dnia szarości mnie nie interesują dlatego  chodzę z kotem po dachach bez stra...

naturalnie wymykam się wieczorami

z obowiązujących schematów dnia

szarości mnie nie interesują

dlatego 

chodzę z kotem po dachach bez strachu

wprowadzam czerwień i smak pomarańczy

wyciskam dokładnie ślady w ziemi

rysuję 

patykiem anioła od czasu do czasu

zdąży za mną gdy przeskakuję pasy

co dwa kolory poczekam na trzeci

pasuje

do wierszy przemycam damę trefl

by w oczko postawić na więcej

wygrany z losem każdy dzień

od świtu

spokojnie schodzę z dachu

  co mam napisać i żeby było mądre na dodatek nie byłam w Weronie julie i romea chodzą dziś do klubów nocnie  toczą miłosne spory do zmęczon...

co mam napisać i żeby było mądre

na dodatek nie byłam w Weronie

julie i romea chodzą dziś do klubów

nocnie 

toczą miłosne spory do zmęczonych

poranków dalekie od pacierzowych 

myśli potykają się o nie pozmywane

naczynia

napełnione nawet nie w połowie

żałobnym rapsodem echem powraca

pod balkon gdzie stoły nawet czyste

wazony

niekryształowe pasują do czasów

gdy pióra mroczniejsze atramentem

próbują umieścić światło pod

podłogą

sól zachowuje swoją słoność

harmonijnie wpisuje się w bryłę

dłutem bez snów ironicznych

zwiewnie

kolorowe sukienki i oczy zamglone

na wieść o domu z kominkiem

co ogniem dłonie ogrzeje i serce

tak samo

wybija rytm życiem odbity

Fotografia z Pixabay

  gdy inni biegną coraz szybciej  po wodę do zatrutych studni chcą wyłowić srebrniki wrzucone kiedyś na niepewne szczęście za czerwonym wach...

gdy inni biegną coraz szybciej 

po wodę do zatrutych studni

chcą wyłowić srebrniki wrzucone

kiedyś na niepewne szczęście

za czerwonym wachlarzem wyczesuję

niecierpliwość wyrzucam daleko

od siebie na wróżby z fusów

narzucam dyscyplinę trzymania

prosto na wysokich czarnych obcasach

wychodzenie jest przekonujące

dla wytrawnych graczy w pokera

na zaślepione wszystko albo nic

trzymam kurczowo ostatnie żetony

białe czerwone czarne do wyboru

droga wyjścia przez główne drzwi

zanim rzucą ostatnie kości na stół

bez możliwości dowolnej interpretacji

zatańczę na wskazówkach zegara

Chagall się przecież nie pogniewa

wie że trzymam z niebieskimi aniołami

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  nie sprzyja wspólnemu śniadaniu granatowy kubek  stoi na półce od dawna nie budzi już żywszych emocji  opadły jak liście tamtej jesieni ni...

nie sprzyja wspólnemu śniadaniu

granatowy kubek  stoi na półce

od dawna nie budzi już żywszych

emocji 

opadły jak liście tamtej jesieni

nie czas wracać do cierpkich 

stwierdzeń z naszych okien  

różne widoki 

na listy w szufladzie tylko słońce 

to samo na przeciwległych południkach

deszcz nie wróży nic dobrego

tak samo

spływa kroplami po szybie

zmywa okruchy przerwanych rozmów

nic nie wartych jak cień 

za rogiem

nawet nie wiem czy był

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  mówiłaś nie bój się wejść na ostatni  schodek a ja w przyziemność spadam zbieram słowa układam jak liście  kolorami od najciemniejszych do...

mówiłaś nie bój się wejść na ostatni 

schodek a ja w przyziemność spadam

zbieram słowa układam jak liście 

kolorami

od najciemniejszych do tych jasnych

podróży nieodbytych jeszcze jest czas

ograniczony ramkami z ujarzmionym 

sztormem

związany zgrzebnym sznurem odpornym

na odległości wypełnione tęsknotą

z epoki renaseansu wybieram kierunki

zielone

jeszcze nie obsiane pola atlantydy

cykl  "pod powieką"

fotografia z Pixabay