szeleści deszczem i wersem

kiedyś deszcz był sprzymierzeńcem

gdy delikatnie chłodził nasze ciała

dzisiaj wzbudza z mojej strony 

nieprzyjazne odczucia

oswajam każdego dnia trwanie bez ciebie

dokończyłam obraz kwitnącej wiśni

cierpliwie czekał od zeszłego roku

wiersz który wciąż się pisze o słońcu

tylko jeden wers w kroplach na szybie

jest zapowiedzią że w końcu przestanie

otrząsną się z kropel kwiaty hortensji

przebiorę farby wybiorę może jasne

różne odcienie niebieskiego jak oczy

w których utonęłam i ciągle się unoszę

ponad zgiełkiem świata który przygniata

złem i zapomnieniem tego co piękne

wtedy badam swój puls krew wciąż płynie

jak sok pomarańczowy dla naszej wnuczki

z impetem wskakuje do największej kałuży

a potem pokazuje mi odbite w niej niebo

coraz jaśniejsze coraz jaśniejsze