gdy kwitną wiśnie gęstszymi myślami przemieszczam czarne przypomnienia w szczeliny bez zbędnych zdobień  poza cieniem zamarły drzewa na wi...

 

gdy kwitną wiśnie gęstszymi myślami

przemieszczam czarne przypomnienia

w szczeliny bez zbędnych zdobień 

poza cieniem

zamarły drzewa na widok spadających gwiazd

szkicują lot na wybranym oddechu

skrzyżowaniem pamięć i  przełamana

biel

gdy kwitną wiśnie nieświadomie 

podglądam roześmiane gejsze 

płyną czerwonymi kimonami 

ku zachodowi

słońce nie grzeje już jak wtedy

Cykl  "pod powieką"

fotografia z Pixabay

ś.p. Basi Mazurkiewicz na nowo schylam się po liście porzucone kiedyś proste słowa  w bolące jeszcze zakrzywienia układam na czerwonym obrus...

ś.p. Basi Mazurkiewicz

na nowo schylam się po liście

porzucone kiedyś proste słowa 

w bolące jeszcze zakrzywienia

układam

na czerwonym obrusie kwiaty

wiosenne na przekór jesieni

i szeptom modlitwy za życie

w drzewach

płynie jeszcze ukryta słoność

po Galapagos wiatr zbyt mocny

od morza widok nienazwany

czeka

na szkic który wypełniałaś

Cykl "pod powieką"

  wszystko co niebieskie na chwilę uwalnia dobro tkwi zastygłe kiedy idę zbyt wolno monotonnie brzmi dziś Caravansary  w mojej głowie   wyso...

 

wszystko co niebieskie na chwilę uwalnia

dobro tkwi zastygłe kiedy idę zbyt wolno

monotonnie brzmi dziś Caravansary 

w mojej głowie

 

wysokie i niskie tony spotykają się w czarnym

punkcie od którego biegną wszystkie drogi

znajome widoki zmieniają szerokość spojrzenia

niespodziewanie

znalazłam twój grzebień i pocztówkę z pustynią

z mnogości ziaren zostało tylko jedno zdanie

zasuszone kwiaty w albumie i pusta ramka

w wątpliwym

białym świetle księżyc zachowuje pozory 

subtelności gdy przestałam czekać rankiem 

pięknie pachnie jaśminem coraz bardziej 

intensywnie

może to tylko złudzenie

Cykl "pod powieką"

Fotografia z Pixabay

  na lewej ścianie wieszam pasującą sepię z zielonym spojrzeniem na okno po prawej ładniejszy widok  ze słońcem jeszcze złota walczy  o prze...

 

cykl "jesiennie"

fotografia z Pixabay

sentymentalne podejście powraca gdy stawiam niepoliczone kroki częściej się obejrzę zerkam na ślady z szacunkiem nagie drzewa wrosły w krajo...

sentymentalne podejście powraca

gdy stawiam niepoliczone kroki

częściej się obejrzę zerkam na ślady

z szacunkiem

nagie drzewa wrosły w krajobraz

mglisty w zacienionych zakamarkach

dogorywa kusztowna jesienność

na smutno

próbuję złapać promienie słońca

ukryło się za granitowym skrzydłem

śpi niezapomnienie pod wilgotnym

mchem

tyle myśli niedokończonych krąży

w pamięci i nisko przy ziemi

wśród mgieł niebieskich w słowach

ukryte

osoby z imieniem wtulonym na chwilę

wracają listopadowym smutkiem jesiennym

ogrzanym płomieniem zniczy i wierszem

zawsze

zbyt ciche niedoskonałe nie oddadzą nigdy

tego co w sercu się dzieje w milczeniu

podejść na moment tak blisko usłyszeć

na dnie

ledwie słyszalny szept

fotografia z Pixabay

  spokojna szlifowana ciemnoszara  na dnie ciszy otulam się fioletem rezerwacja nie tylko na smutek wspominanie nie pomaga w liścionośnym cz...

 

spokojna szlifowana ciemnoszara 

na dnie ciszy otulam się fioletem

rezerwacja nie tylko na smutek

wspominanie

nie pomaga w liścionośnym czasie

odwrócić rozpływające się zapatrzenia

w białej mgle podchodzi do płomieni

blisko

na odległość niedokończonych spraw

leżą przy filiżance mocnej zimnej

kawa dziś wyjątkowo wyostrzyła smak

na granicy

krew tłoczy wczoraj dziś jutro

będzie w gestach międzybarwami

przepłynie na odległość krzyku

z pamięci

wejdzie głęboko pod skórę

Cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  myśli zaczepione na opuszkach palców nadaję im nieistniejący wymiar jeszcze słowa wypełniam świętym  spokojem brzegi zawsze wybieram zaokr...

 

myśli zaczepione na opuszkach palców

nadaję im nieistniejący wymiar

jeszcze słowa wypełniam świętym 

spokojem

brzegi zawsze wybieram zaokrąglone

słońce z czerwonym  obramowaniem

śpiew fal przenosi w przezroczyste miejsce

na dłużej

granica ciszy przesuwa się w prawo

z tego zakrzywienia wychwytuję

ulotność chwili wpisała się na dobre

w żywicy

bez niepotrzebnych drobiazgów

  nie wiem czy jeszcze się modlę trudno bez starego kościoła i ławek rzeźbionych jeszcze w poprzednich wiekach złote ołtarze i rubaszne anio...

 

nie wiem czy jeszcze się modlę

trudno bez starego kościoła i ławek

rzeźbionych jeszcze w poprzednich

wiekach

złote ołtarze i rubaszne anioły

sprawiały że było łatwiej a może

to ja byłam otwarta na białe

czarne

po drodze rozlewało się szerzej

zapomnienia o liliach częstsze dotykało

sumienia przekute włócznią i dobre

uczynki

zawsze pomagają by ukryć żal

spowiedź nie jest już potrzebna

gdy znów widzę więcej białego

w drodze

tam gdzie ryby śpiewają w Ukajali

  oderwany kawałek chmury brzemiennieje może spadnie deszcz bardzo potrzebny jak ożywczy powiew północnego wiatru przynosi  nowe twarze i im...

 

oderwany kawałek chmury brzemiennieje

może spadnie deszcz bardzo potrzebny

jak ożywczy powiew północnego wiatru

przynosi 

nowe twarze i imiona jeszcze nienazwane

o zapachu róży lub jaśminu za oknem

póżniej będą tylko słowa najprostsze

bez ozdobników

zbędne w ciszy która ma wiele znaczeń

myśli dopiero wyjdą z ukrycia wtedy

nastąpi przełom ściśle zdefiniowanym

postawieniem 

kropki nad i bez żadnych rozszczepień

barw na bardziej rozmyte cieplejsze

przesłaniają istotę rzeczy dotykam

wargami

lód topnieje odpowiedziami

cykl "pod powieką"

fotografia z Pixabay

  ocieplenie klimatu bezsporne skrzyżowania myśli na pograniczu  gdy stoimy na odległość krzyku  może echa które od czasu do czasu  przeplat...

 

ocieplenie klimatu bezsporne

skrzyżowania myśli na pograniczu 

gdy stoimy na odległość krzyku 

może echa

które od czasu do czasu 

przeplatane wołaniem kukułki

na wróżby które się spełniły

i te które przeszły obok skóry

dlatego

różnimy się odcieniem oczu 

pejzażem z dwóch odrębnych światów

połączone na chwilę gdy wchodzimy 

równocześnie 

w tę samą milisekundę wszechświata

  czasem powracam na lodowiec biel nabiera mocy wyostrza zmysły drżą na najczulszej szóstej strunie naciągnięta do granic wytrzymałości cisz...

 

czasem powracam na lodowiec

biel nabiera mocy wyostrza zmysły

drżą na najczulszej szóstej strunie

naciągnięta

do granic wytrzymałości ciszy

po sztormie słowa giną w fiordach

ostre nie ranią już bosych stóp

oswajam

zbliżanie do cieplejszej strony

topi śnieg w niższych partiach

tam spadnie deszcz i będzie bliżej

do wrzosowisk

liliowo zaszumią o bezgranicznej

fotografia z Pixabay

  jak pięknie można rozśpiewać wiersze nawet te brązowo czerwone jesienne w kasztany zagrać na stole ludzikom nadać imiona jeszcze te z lata...

 

jak pięknie można rozśpiewać wiersze

nawet te brązowo czerwone jesienne

w kasztany zagrać na stole

ludzikom

nadać imiona jeszcze te z lata

soczyście zielone pachnące czerwcem

kwiaty w ogrodzie za furtką suszki

kolejne 

dni krótsze i mgła co podchodzi 

pod okna zamknięte ze względu na wiatr 

który mocniej pochyli gałęzie

drzewa 

nagie zawstydzone liście jesienne 

one tak pięknie rozrzucone na drodze

w szemrzące października strumienie

sprawiają

że wciąż się piszą takie śpiewne wiersze

  może latem pobiegniemy na łąkę gdzie kaczeńce przy brzegu jeziora zatrzymują przezroczyste ważki  na chwilę przyłożymy ucho ja prawe ty le...

 

może latem pobiegniemy na łąkę

gdzie kaczeńce przy brzegu jeziora

zatrzymują przezroczyste ważki 

na chwilę

przyłożymy ucho ja prawe ty lewe

do ziemi pełnej traw i zioła zapachną 

czerwona biedronka wskaże nam drogę

tam gdzie

białe stokrotki w wianek wplotę

myśli pełne czułości na skrzydłach

niebieskiego motyla przyczepię

na wstążce

zatańczy jak poruszysz głową

"Listy do Sary"

fotografia z Pixabay

  odkryjesz twoje własne niezbadane wyspy szczęśliwe zawsze są trudniejsze  na jawie niż w snach bezpiecznych niepamiętane pozwala się nie b...

 

odkryjesz twoje własne niezbadane wyspy

szczęśliwe zawsze są trudniejsze 

na jawie niż w snach bezpiecznych

niepamiętane

pozwala się nie bać wejść na szczyt

niekoniecznie Kilimandżaro i śnieg

w kalendarzu zapisany na różowo

do zrobienia

plan rysujesz na piasku koło piramidy

ta zasypana jeszcze czerwonymi kamykami

szmaragdowe komnaty w Dolinie Królów

nieodkryte

jeszcze tyle wody upłynie do morza

niech będzie lazurowy twój brzeg

gdzie niebo dotyka ziemi bez żadnych

poruszeń

gdy tak spokojnie śpisz

"Listy do Sary"

fotografia z Pixabay

  nie pytaj proszę jak piszę wiersze czasem dotykam krawędzi lustra odbite obrazy odwrotnie przerzucam w poziomie słowa zapisać o wiele łatw...

 

nie pytaj proszę jak piszę wiersze

czasem dotykam krawędzi lustra

odbite obrazy odwrotnie przerzucam

w poziomie

słowa zapisać o wiele łatwiej

pochylając fioletowe pióro 

jak ptak przysiądzie na parapecie

ze śpiewem

na ustach westchnienie czasem zadrży

ostatnie liście na drzewach o jesieni

przypomną w kolorowej filiżance

z kawą

prościej zaczekać na zimny wiatr

hula w zasypiającym ogrodzie

bezkarnie odsłania resztki

wspomnień

lata zamknięte w butelkowych zieleniach

pod powiekami zaczyna się dzień

zwyczajny szkic jeszcze za mgłą

czeka

na zapis 

  żeby tak można było zaczepić się na skrzydle zegara Chagall zawsze skłania do zadawania pytań odpowiedzi przesypują się w klepsydrze pełne...

 

żeby tak można było

zaczepić się na skrzydle zegara

Chagall zawsze skłania

do zadawania pytań

odpowiedzi przesypują się

w klepsydrze pełnej drobin

mgnień czasu

dziś już nie zatrzymują 

wracam na tamte brzegi

zarosły tatarakiem

nawet nie przeszkadzają w wypływaniu

na otwarte granatowe wody

by popatrzeć jak odbijają się

niebo i gwiazdy

daję im się rozproszyć

  *** jesiennieje park liście utkały dywan ludzie zwalniają *** czerwone jabłka w koszyku na stole wspomnienie lata *** czerwonobrązem pokry...

 

***

jesiennieje park
liście utkały dywan
ludzie zwalniają

***

czerwone jabłka
w koszyku na stole
wspomnienie lata


***

czerwonobrązem
pokryte dawne ścieżki
czas na herbatę

  czasem się zapominam przeskakuję po dwa czarne pasy skupiam na trzecim białym wszystkie zmysły dostrzegam ruch niebieskiego skrzydła zegar...

 

czasem się zapominam
przeskakuję po dwa czarne pasy
skupiam na trzecim białym
wszystkie zmysły

dostrzegam ruch niebieskiego skrzydła
zegar Chagalla skłania do zadawania pytań
o kierunki przechodzenia
przez pokoje ulice miasta

w stronę słońca czy księżyca
światło zawsze jest światłem
znaczenie ma jasność
bliską wyczerpania
wszystkich możliwości

wyczuwam obecność upływu
przez pojawianie się i znikanie
ludzkich istnień
w powietrzu wielkim tsunami

ziemia przykryła smutek
na nim wyrosły kolorowe kwiaty
czas na przesunięcie wahadła
w prawą stronę

zwyczajna kolej rzeczy

  nie pamiętam spłynęły z ust wpisały się w kwadrat drewnianej ramki  zaczepione o wskazówki tykanie  spokojnieje   zbieram w pistacjowe waz...

 

nie pamiętam spłynęły z ust

wpisały się w kwadrat drewnianej ramki 

zaczepione o wskazówki tykanie 

spokojnieje

 

zbieram w pistacjowe wazony

ze szklanej półki z tarasem na południe 

patrzę z dystansem na drogę pełną niedoszłych

historii

 

całymi dniami trzymam świty w dłoniach,

po późne wieczory  czasem pachnie

poziomkami

  czasem jestem otwarta na różne stany przebarwień na skórze do drżeń nocy co zdarza się tylko raz jak inne te podobne w odstępach czasowych...

 

czasem jestem otwarta na różne stany

przebarwień na skórze do drżeń

nocy co zdarza się tylko raz jak

inne

te podobne w odstępach czasowych

dopuszczeń na niebezpieczną odległość

nia ma znaczenia granatowa

tajemniczość

zawieszona na wymyślonej linii

od rzęs do lekko czerwonych ust

muśniętych szminką dla podkreślenia

zaskoczeń

zdejmuję czarne szpilki dla przypomnień

pogłębiają moc niebieskiego zauroczenia

trwa nieprzerwanie wbrew matematycznej 

logice

przekreślona  

  znów patrzę na kamienie już nie uwierają jak kiedyś gdy w liście do Carlo kokoro wypełniło wszystkie wolne przestrzenie pomiędzy chwile wy...

 

znów patrzę na kamienie
już nie uwierają jak kiedyś
gdy w liście do Carlo kokoro wypełniło
wszystkie wolne przestrzenie
pomiędzy

chwile wychwycenia światłem
w cieniu czerwonych latarni
wpisały się pogrubioną kreską
na strukturze czerpanego
obok

dziewczynka z zapałkami i nagi król
przeszli na drugą stronę ulicy
wyjście z cienia ma smak lemoniady
rozlała się w zielonym niezapomnieniu
prawdy

wolę teraz otwarte okna
gdy na parapet przysiadają
czerwono-czarne motyle
dośnienia w prostującej włosy
zielonobrązowe

  zostań‭ ‬przed drzwiami tak jest lepiej niedokończone wersy‭ ‬nie są wyrzutem sumienia wyostrzonego przez piasek pustyni oaza już nie kusi...

 

zostań‭ ‬przed drzwiami tak jest lepiej
niedokończone wersy‭ ‬nie są wyrzutem sumienia
wyostrzonego przez piasek pustyni

  wyostrza zmysły wprost proporcjonalnie do tego co wykluło się w głowie przelotem myśli na wieść tamtych drzew już nie ma tylko szklanozi...

 

wyostrza zmysły wprost proporcjonalnie
do tego co wykluło się w głowie
przelotem myśli na wieść

tamtych drzew już nie ma
tylko szklanozielona ściana
możesz wejść tylko w masce
która rozdziela na tych którzy chcą
a wieczni buntownicy odchodzą
jeszcze z błyskiem w oku

może kiedyś spotkają się
jak gdyby nigdy nic
pod nowymi drzewami
po drugiej stronie
szklanej ściany

w cieniu
do którego trwa przyzwyczajanie się
dobrze że kawa pozostała kawą
a fusy zawsze coś wróżą

 

Bogusława Matusiak

"Listy do Sary"

  Basi Mazurkiewicz   przecież nie było mnie tylko chwilę   zatrzasnęło się okno to ten przeciąg od niego bolą plecy i takie nag...

 

Basi Mazurkiewicz

 

przecież nie było mnie tylko chwilę

 

zatrzasnęło się okno

to ten przeciąg

od niego bolą plecy

i takie nagłe skulenie się

w sobie i w ciszy

 

słowa są nie na miejscu

teraz twoje chwile

zmieniły miejsce

na bardziej niebieskie

kawa jest czarna

jak zawsze na rozbudzenie

 

dziś nie wyszło słońce

zamiast rosy mgła

nie pozwala na kłótnie

o wersy  kolory kształty

 

wiem to niczego nie zmieni

ale nie chcę dziś czytać

niepotrzebnych  słów

o błahych sprawach

 

w tym momencie pomilczę

z tobą

 

9 październik 2021