Dzisiaj wiersz, który powstał po obejrzeniu fotografii z pniem u Stokrotki - tutaj.

Pozwoliłam sobie również na zamieszczenie zdjęcia tego pnia autorstwa Stokrotki. Mam nadzieję, że się nie pogniewa.

jeszcze

próbujesz nagim pniem opowiedzieć

historie ukryte w liściach i konarach

które ścięto z niewiadomych powodów

albo burza okaleczyła życie

bez żadnego szmeru i śpiewu ptaków

bezsłownie ale zatrzymujesz wzrok

skłaniasz do pytań tych na teraz

i tych które dotykają tego przed

jesteś niemym strażnikiem

tego co pozostało w domysłach

opowieści bez początku i zakończenia 

bez ostatniego aktu jeszcze

tylko wiatr i przelotne zatrzymanie

dopisują znaki zapytania

to bardzo dużo by nie zapomnieć

że "kiedyś byłeś drzewem"