Tamten brzeg już poza zasięgiem dłoni.Tylko kaczki na wodzie przykuwają uwagę.Intensywnie opracowuję strategię na spotkanie. Na pewnym p...

Tamten brzeg już poza zasięgiem dłoni.Tylko
kaczki na wodzie przykuwają uwagę.Intensywnie
opracowuję strategię na spotkanie.
Na pewnym pojezierzu i pomoście zastawały nas
noce w kolorze dojrzałej węgierki.

Pewne rzeczy są constans wbrew zmianom
w pogodzie. Słońce zamknięte w bursztynie
trzymam w palcach. Przekładam twoje pytania
o smak poziomek a czas płynie jak rzeka.
Zanurzam w wodzie stopy by odpłynęło zmęczenie.

Taki czas, że krew błękitnieje na piasku.
Pozostawia ślady zanim rozwieje je wiatr.
Mówisz, że jestem za bardzo przywiązana
do starych drzew. Lubię mówić w ciszy,
wtedy znacznie lepiej układają się frazy.

Arktyczny wiatr latem studzi emocje. Czasem
tylko urozmaicam sprawdzone przepisy. Na życie
z zapachem pomarańczy. Łatwiej pamiętam
twoje imię wpisane w barwę oczu. Zielonobrązową.






Bogusława Matusiak
Foto ze strony Tapeciarnia.pl
28 luty 2015

znów siadam i piszę do ciebie jak wczoraj przedwczoraj i rok temu słowa milczenie zamknięte w fotografii tylko czerń i biel jak w ...

znów siadam i piszę do ciebie
jak wczoraj przedwczoraj i rok temu
słowa milczenie

zamknięte w fotografii
tylko czerń i biel
jak w wierszu

który nigdy nie powstał
tylko dla ciebie powracam


bez rozczulenia
teraz łatwiej patrzeć
jak woda cicho uderza o brzeg

tamten




Bogusława Matusiak
wiersz z inspiracji L.B.Abigail

spoglądam w niebo może w końcu coś otworzy czysto niebieskie w dziwny czas pełen napięć bez spojrzenia na drugiego człowieka pośrodku to...

spoglądam w niebo
może w końcu coś otworzy
czysto niebieskie
w dziwny czas
pełen napięć

bez spojrzenia
na drugiego człowieka
pośrodku toczą spory
o rosnące własne ego

wtedy przełączam kanały
by ominąć to co odbiera
w miarę stabilny spokój
wypatruję fal uśmiechu
i wsłuchuję się w szum

z dźwięków niewyodrębnionych
jeszcze próbuję wybrać
te które mogą zmienić
wszystkie warianty

na ten jeden
zamknięty
w ludzkim sumieniu






Bogusława Matusiak
Fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

*** jakże nieśmiały pierwszy wiosenny powiew szansa na dotyk *** 25 luty 2015

Takie myśli, nie koniecznie z drobin piasku. Przesypywanie z dłoni do dłoni zabiera czas. Wtedy pozostaje dzień bez jakichkolwiek odruc...

Takie myśli, nie koniecznie z drobin piasku. Przesypywanie z dłoni do dłoni zabiera czas. Wtedy pozostaje dzień bez jakichkolwiek odruchów bezwarunkowych. Noc otwiera przestrzeń, która zaczyna się tuż za krawędzią. Linie brzegowe ciągle ulegają erozji. Przyjdzie chwila gdy zobaczę, że tak naprawdę nic już nie ma – skał, kamieni. Wystarczy godzina w wielkiej panoramie przede mną. Muszę zacząć obracać w palcach godziny i  zatrzymać w odpowiednim miejscu.

Panorama – http://boguslawamatusiak.jupe24.pl/szkice/panorama/

Blog oficjalny

Życie jest czasem słodkie, czasem słone . Nad morzem wyraźnie bardziej. Czujesz na policzkach chłód, dlatego odchodzisz. W głębi lądu pł...

Życie jest czasem słodkie, czasem słone.
Nad morzem wyraźnie bardziej. Czujesz
na policzkach chłód, dlatego odchodzisz.
W głębi lądu płyną rzeki pełne tajemnic.

By je odkryć wymyślasz historie, by się nie
nudzić, gdy słuchasz któryś raz tego samego.
Wiesz, że powtarzanie niczego nie wnosi
w tym przypadku. Stoisz w tym samym miejscu.

Chcę byś przestała myśleć wczorajszymi kategoriami.
Rozrzucam nowe od południowej strony na kamieniach
mokrych od deszczu. Wyschną gdy dasz im szansę.
Bez zadawania pytań. Odpowiedzi nosisz w sobie.

Idę pierwsza w stronę brzegu, o którym zapomniałaś.
Tam ciągle jest tęcza po której możesz wejść.
Bez ciężaru przeszłości, odkłada się w kościach.
Też tak mam, gorzkie można oswoić. Trzeba przejść
boso dla uwierzenia w zmiany. Bez zamykania oczu.




Bogusława Matusiak
Listy do Lady Red

Kursywą - nazwa bloga który odwiedzam

Walentynkowo Między nami coś było, jest, będzie. Czas nie ma znaczenia. Przestrzeń rozciąga się zielonym dywanem trawy, masuje stopy od ...

Walentynkowo

Między nami coś było, jest, będzie.
Czas nie ma znaczenia.
Przestrzeń rozciąga się zielonym
dywanem trawy, masuje stopy od spodu.

To pozwala na kluczenie
pośród uliczek, które dobrze znamy.
Nowe nie budzi emocji jak wtedy.
Odkrycia nowych lądów mamy za sobą.

Siadamy w fotelach. Dla kości ważna
wygodna pozycja. Prawa, lewa strona.
Na wprost zebrane pamiątki z podróży.
Wygrawerowane daty budzą niepokój.

Skupiamy wzrok na niebieskim talerzyku.
Przystępujemy do ważnego zadania
w połowie milczenia.

Maliny dodają smaku snom. Wspólnym.
Ważne byśmy je pamiętali nawet,
gdy deszcz rozbija je na małe kawałki.






Bogusława Matusiak
Wiersz z tomiku "Pytasz mnie o wczorajsze poziomki"
foto - http://juliaija.uchwycone-chwile.pl/

Dziwne są koleje losu. Moje, twoje. Kawa w białej filiżance kontroluje wyczekiwanie. Na to co nastąpi po kolejnej rozmowie przy herba...

Dziwne są koleje losu. Moje, twoje.
Kawa w białej filiżance kontroluje
wyczekiwanie. Na to co nastąpi
po kolejnej rozmowie przy herbatce.
Słabej,ledwo muśniętej przez słońce,
taką pijesz od lat.

Z nich umknęły nasze rytuały. Wspólne
pozostały skrzyżowania myśli. Na pograniczu
gdy stoimy na odległość krzyku. Może echa,
które od czasu do czasu przeplatane
wołaniem kukułki.

Na wróżby, które się spełniły
i te które przeszły obok skóry.
Różnimy się odcieniem oczu. Z pejzażem
z dwóch odrębnych światów. Połączonych
na chwilę, gdy wchodzimy równocześnie.
W tę samą milisekundę wszechświata.
Wystarczy.




Bogusława Matusiak
Listy do Lady Red

Foto ze strony Tapeciarnia.pl

Brzegi zawsze są problematyczne. Zieloność i moje odbicie w twoich oczach zbliża do sepii. Wyrównuje oddech w biegu po jutrzejszy dzień ...

Brzegi zawsze są problematyczne.
Zieloność i moje odbicie
w twoich oczach zbliża do sepii.

Wyrównuje oddech w biegu
po jutrzejszy dzień o kształtach
nieokreślonych. Mam jeszcze wybór
zanim przesunę się w czasie.

W stronę ostrych brzegów. Jestem
w samym środku, bez makijażu.
Pod łóżko chowam co moje na stałe.
Zabezpieczenie na ewentualną utratę,
gdy nowe z tego, co jeszcze niezapisane
wyostrzy wzrok soczewką.

Zanim wejdzie pod skórę
i wyżłobi kolejną zmarszczkę
Pod oczami jest miejsce.
Wolne wczoraj.




Bogusława Matusiak
Foto ze strony Tapeciarnia.pl

gdy powracają chowasz stare włóczkowe kapcie głęboko pod łóżko i robisz sobie oko jak dawniej sukienka jaśniejszy ma odcień z gni...

gdy powracają chowasz stare
włóczkowe kapcie głęboko pod łóżko
i robisz sobie oko jak dawniej
sukienka jaśniejszy ma odcień

z gniazda wyleciały jakiś czas temu
wcale nie na południe
liczysz upływ dopływem nowych fotografii
słońce zawsze poza ramką

dziś wpada przez szeroko otwarte drzwi
z radosnym śmiechem piskląt
fruwają wokół stołu
który nagle stał się zbyt mały



Bogusława Matusiak
Foto ze strony Tapeciarnia.pl