Nie zabiegam o szczegóły, detale przynoszą to czego nie chciałam. Pozostaje w ustach słony smak, zarezerwowany dla wilgotnych oczu. ...

Nie zabiegam o szczegóły, detale
przynoszą to czego nie chciałam.
Pozostaje w ustach słony smak,
zarezerwowany dla wilgotnych oczu.

W czerwonym zmienia się pora dnia
przez rozkrojony owoc granatu.
Liczę pestki. Przy dwudziestej przestaję,
by poczuć na języku smak.

Słodko-kwaśno-cierpki bez podziału.
Jak życie moje, twoje, razem.
Czasem mijamy się przez moment,
W nim jesteśmy najbliżej.
Paradoksalnie.





Bogusława Matusiak
Fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

Gdy wchodzę w stan przemyśleń - patrzę. Niektóre słowa docierają do mnie. Niebieskie. Zapisuję nawet wtedy, gdy wzrok nie zatrzymuje ...

Gdy wchodzę w stan przemyśleń - patrzę.
Niektóre słowa docierają do mnie. Niebieskie.
Zapisuję nawet wtedy,
gdy wzrok nie zatrzymuje kadru na dłużej.

W pierwszych dniach stycznia napinasz mięśnie.
Pytasz co ze śniegiem, przecież zima.
Ocieplenie nie gwarantuje kwitnienia.

Zdmuchuję kurz z zasuszonych kwiatów.
Układ rabat staje się wyrazisty,
kwadraty, koła. Dominują słoneczne barwy
do zapamiętania oczy. Żeby się zapomnieć.

Posadzona kiedyś winorośl
przypomina o ciągłym owocowaniu.
Trwaniu wbrew upływowi.


Bogusława Matusiak
foto ze strony Tapeciarnia.pl

Czym wypełnię ten szczególny rodzaj pustki. Rzeka słów popłynie dalej, nawet gdy nie widać brzegów. Rośnie odległość, przestałam liczy...

Czym wypełnię ten szczególny rodzaj pustki.
Rzeka słów popłynie dalej, nawet gdy nie widać
brzegów. Rośnie odległość, przestałam liczyć
kroki i wypite bez mleka, cukru kawy.

Moja wiara jest tak mała jak siódma kropka
biedronki, która przysiadła tuż obok. Myśli
przechodzą na drugą stronę. Tam, gdzie czeka
świt bez niektórych kolorów, kształtów.

Słowa pojawią się na początku lub na końcu wiersza,
który nie zostanie. Napisany wypełni miejsce
tylko w wyobraźni. Przepłynie przez głowę jak chmury.
Te, które teraz liczę dla zabicia czasu.





Bogusława Matusiak
fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

Wybierasz biały dla dużej przestrzeni do wypełnienia. Momenty, gdy stajesz w progu zamyśleń o francuskiej ulicy nakładają kolejną war...

Wybierasz biały dla dużej przestrzeni
do wypełnienia. Momenty, gdy stajesz
w progu zamyśleń o francuskiej ulicy
nakładają kolejną warstwę skóry.

Mocno mnie uszczypnij, by zakończyć sen.
Wątek o zabijaniu sprawia, że wchodzę
o wiele wyżej niż zamierzałam.
Stamtąd łatwiej utrzymać równowagę.

Między wolnością, równością płynie krew
za granicę. Miała być nie do przekroczenia.
Nigdy więcej, a ciągle mierzony jest
nasz strach. Bezsilnie patrzymy
i marzymy, by zamknąć oczy.

Otworzyć w innym czasie, niedokonanym.
Tym przed.





Bogusława Matusiak
foto ze strony Tapeciarnia.pl