na granicy wyłapuję w gęstym powietrzu zanikające szmery oddalające się kroki rozmowy zamknięte na odległość od oczu do ramek doskonale...

Bogusława Matusiak
Obraz ze strony Tapeciarnia.pl

Fotografia własna - Wisła Rośnie ucisk w żołądku a miało być spokojnie. Widoki odłożone na później, na wieści. Kolejna tajemnica wy...

Fotografia własna - Wisła

Rośnie ucisk w żołądku a miało być spokojnie.
Widoki odłożone na później, na wieści. Kolejna
tajemnica wyjęta spod skrzypiącej deski.
Pachnie lasem i pytaniami bez odpowiedzi.
Pytasz o imię, liczysz litery, rysujesz portret.

Oczy sprawiają problem. Nieokreślone zawsze cię drażni.
Wysoki brzeg wzmacnia lęk wysokości
o którym kiedyś nie było mowy. Istniał w domysłach.
Kto i po co zerwał z szyi srebrny łańcuszek.
Pozostała zawieszka w kształcie koniczynki.

Krew przyspiesza bo lato w pełni. Wyschnięte źródła
i milczenie przypominają o bezsilności. Zaciskasz
kurczowo palce na drzewie, jest świadkiem
tego co ominęło ciebie, mnie. Teraz wystarczy czekać.
Szkicuję nowy rozdział z tym co pozostało. Jeszcze.




Bogusława Matusiak
cykl "Testament"

Drobiazgi Wciąż jeszcze zatrzymuję się. Podziwiam. Wprost proporcjonalnie do malejących kawałków niebieskiego. Nie tylko nieba. Z...

Drobiazgi


Wciąż jeszcze zatrzymuję się. Podziwiam.
Wprost proporcjonalnie
do malejących kawałków niebieskiego.
Nie tylko nieba. Ziemia momentami
przybiera tę samą barwę, zapach i smak.
Jak kawa, którą piję od lat i niezmiennie
zbliża mnie do kolorów vintage.

Tak samo patrzę na ludzi, mijam ich wolniej.
w oczach poszukuję samego dna ich jestem.
Docieram tylko do pewnej głębokości,
potem już nic. Jak za zamkniętymi drzwiami,
przez które nie przejdę. Na przekór
tkwiącej jeszcze resztce ciekawości.

Wystarczy gdy wyrównam oddech. Wtedy drobiazgi
nie załamują spokoju, jak pytania. Powracają.
Za każdym razem są mniej intensywne.
Gdy znikają na dobre wiem, że wciąż jestem
po tej stronie. Słyszę  śpiew ptaków, plusk wody.
Tylko chleb smakuje inaczej,
szczególnie gdy stoję bokiem do słońca.





Bogusława Matusiak
Foto ze strony Tapeciarnia.pl

Cykl "Testament"

W pierwszą rocznicę śmierci Jerzego Bilewicza - Latarnika z Faros Powróciło znienacka.  Zaczepiło się i drży niespokojnie na najczulsze...

W pierwszą rocznicę śmierci Jerzego Bilewicza - Latarnika z Faros


Powróciło znienacka.  Zaczepiło się
i drży niespokojnie na najczulszej strunie.
Nabiera mocy i znów zapach poziomek
wkrada się przez uchylone okno.

Niebieski motyl przysiadł na parapecie.
By zatrzymać chwilę, która była ciszą
po sztormie. Zostały słowa - surowe.
Bez zbędnych rozszczepionych barw,
wrzynają się głęboko pod skórę.

Przyzwyczaiłam się do pustego miejsca.
Każdy dzień przynosi nowe słowa i milczenia.
Pomiędzy wkradnie się nowa twarz.
Inne imię o zapachu róży lub jaśminu.

Jest jak oderwany kawałek chmury.
Przyglądam się od dłuższego czasu.
Brzemiennieje. Będzie padał deszcz.
Potem może być tylko lepiej, ostrzej, bliżej.
Łąki wyjdą z ram, zaszumią tuż przy uchu.

Dawny szept wyjdzie z ukrycia, złoży się
w słowa. Najprostsze. Nastąpi przełom
w postawieniu kropki, niekoniecznie nad i.
Nie pytaj dlaczego, też nie znam odpowiedzi.
Jeszcze.




Bogusława Matusiak
Fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

Zatańcz ze mną jeszcze raz... ziemia rozstąpi się przed ostatnim mrugnięciem powieki  stają się ciężkie gdy chcesz dotknąć dłoni ciem...

Zatańcz ze mną jeszcze raz...
ziemia rozstąpi się


przed ostatnim mrugnięciem powieki 

Tapeciarnia.pl ile jest słońca i deszczu ze stron których już nie ma tak naprawdę rzeka nadal płynie szumią trawy i drzewa uginaj...

Tapeciarnia.pl

ile jest słońca i deszczu
ze stron których już nie ma
tak naprawdę
rzeka nadal płynie
szumią trawy i drzewa
uginają się pod wiatrem

brzmiał śmiech
i śpiew przy kapliczce
przy drodze

po której szłaś ostatni raz
w nieznane strony
nie z wyboru

z konieczności przeznaczenia
tutaj i przed teraz
gdy patrzę na nią
czasem widzę w oczach
to samo niebo

pochmurne




Bogusława Matusiak
cykl Testament

zanim wiersz dotknie nocy od świtu zbieram myśli o tobie gdy zmywasz z powiek sny i wczorajsze niepokoje wpisane już w było przyszłe nowe...

zanim wiersz dotknie nocy
od świtu zbieram myśli o tobie
gdy zmywasz z powiek
sny i wczorajsze niepokoje
wpisane już w było

przyszłe nowe
ukryte przed wzrokiem
jeszcze

historie które mają już
swoje główne wątki

trzeba tylko
wypełnić je szczegółami
kolorami z ziemi nieba i oczu
by poczuć jak przyspiesza tętno
w krwiobiegu od nowa

pod wieczór to wiem






Bogusława Matusiak
fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

Wczoraj dowiedziałam się o śmierci mojej znajomej Anny K . Była mistrzynią pisania haiku. Dziś poświęcam jej swoje, zawsze zbyt małe m...

Wczoraj dowiedziałam się o śmierci mojej znajomej Anny K. Była mistrzynią pisania haiku. Dziś poświęcam jej swoje, zawsze zbyt małe mgnienie by oddać to co dzisiaj czuję.

Tamten brzeg już poza zasięgiem dłoni.Tylko kaczki na wodzie przykuwają uwagę.Intensywnie opracowuję strategię na spotkanie. Na pewnym p...

Tamten brzeg już poza zasięgiem dłoni.Tylko
kaczki na wodzie przykuwają uwagę.Intensywnie
opracowuję strategię na spotkanie.
Na pewnym pojezierzu i pomoście zastawały nas
noce w kolorze dojrzałej węgierki.

Pewne rzeczy są constans wbrew zmianom
w pogodzie. Słońce zamknięte w bursztynie
trzymam w palcach. Przekładam twoje pytania
o smak poziomek a czas płynie jak rzeka.
Zanurzam w wodzie stopy by odpłynęło zmęczenie.

Taki czas, że krew błękitnieje na piasku.
Pozostawia ślady zanim rozwieje je wiatr.
Mówisz, że jestem za bardzo przywiązana
do starych drzew. Lubię mówić w ciszy,
wtedy znacznie lepiej układają się frazy.

Arktyczny wiatr latem studzi emocje. Czasem
tylko urozmaicam sprawdzone przepisy. Na życie
z zapachem pomarańczy. Łatwiej pamiętam
twoje imię wpisane w barwę oczu. Zielonobrązową.






Bogusława Matusiak
Foto ze strony Tapeciarnia.pl
28 luty 2015

znów siadam i piszę do ciebie jak wczoraj przedwczoraj i rok temu słowa milczenie zamknięte w fotografii tylko czerń i biel jak w ...

znów siadam i piszę do ciebie
jak wczoraj przedwczoraj i rok temu
słowa milczenie

zamknięte w fotografii
tylko czerń i biel
jak w wierszu

który nigdy nie powstał
tylko dla ciebie powracam


bez rozczulenia
teraz łatwiej patrzeć
jak woda cicho uderza o brzeg

tamten




Bogusława Matusiak
wiersz z inspiracji L.B.Abigail

spoglądam w niebo może w końcu coś otworzy czysto niebieskie w dziwny czas pełen napięć bez spojrzenia na drugiego człowieka pośrodku to...

spoglądam w niebo
może w końcu coś otworzy
czysto niebieskie
w dziwny czas
pełen napięć

bez spojrzenia
na drugiego człowieka
pośrodku toczą spory
o rosnące własne ego

wtedy przełączam kanały
by ominąć to co odbiera
w miarę stabilny spokój
wypatruję fal uśmiechu
i wsłuchuję się w szum

z dźwięków niewyodrębnionych
jeszcze próbuję wybrać
te które mogą zmienić
wszystkie warianty

na ten jeden
zamknięty
w ludzkim sumieniu






Bogusława Matusiak
Fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

*** jakże nieśmiały pierwszy wiosenny powiew szansa na dotyk *** 25 luty 2015

Takie myśli, nie koniecznie z drobin piasku. Przesypywanie z dłoni do dłoni zabiera czas. Wtedy pozostaje dzień bez jakichkolwiek odruc...

Takie myśli, nie koniecznie z drobin piasku. Przesypywanie z dłoni do dłoni zabiera czas. Wtedy pozostaje dzień bez jakichkolwiek odruchów bezwarunkowych. Noc otwiera przestrzeń, która zaczyna się tuż za krawędzią. Linie brzegowe ciągle ulegają erozji. Przyjdzie chwila gdy zobaczę, że tak naprawdę nic już nie ma – skał, kamieni. Wystarczy godzina w wielkiej panoramie przede mną. Muszę zacząć obracać w palcach godziny i  zatrzymać w odpowiednim miejscu.

Panorama – http://boguslawamatusiak.jupe24.pl/szkice/panorama/

Blog oficjalny

Życie jest czasem słodkie, czasem słone . Nad morzem wyraźnie bardziej. Czujesz na policzkach chłód, dlatego odchodzisz. W głębi lądu pł...

Życie jest czasem słodkie, czasem słone.
Nad morzem wyraźnie bardziej. Czujesz
na policzkach chłód, dlatego odchodzisz.
W głębi lądu płyną rzeki pełne tajemnic.

By je odkryć wymyślasz historie, by się nie
nudzić, gdy słuchasz któryś raz tego samego.
Wiesz, że powtarzanie niczego nie wnosi
w tym przypadku. Stoisz w tym samym miejscu.

Chcę byś przestała myśleć wczorajszymi kategoriami.
Rozrzucam nowe od południowej strony na kamieniach
mokrych od deszczu. Wyschną gdy dasz im szansę.
Bez zadawania pytań. Odpowiedzi nosisz w sobie.

Idę pierwsza w stronę brzegu, o którym zapomniałaś.
Tam ciągle jest tęcza po której możesz wejść.
Bez ciężaru przeszłości, odkłada się w kościach.
Też tak mam, gorzkie można oswoić. Trzeba przejść
boso dla uwierzenia w zmiany. Bez zamykania oczu.




Bogusława Matusiak
Listy do Lady Red

Kursywą - nazwa bloga który odwiedzam

Walentynkowo Między nami coś było, jest, będzie. Czas nie ma znaczenia. Przestrzeń rozciąga się zielonym dywanem trawy, masuje stopy od ...

Walentynkowo

Między nami coś było, jest, będzie.
Czas nie ma znaczenia.
Przestrzeń rozciąga się zielonym
dywanem trawy, masuje stopy od spodu.

To pozwala na kluczenie
pośród uliczek, które dobrze znamy.
Nowe nie budzi emocji jak wtedy.
Odkrycia nowych lądów mamy za sobą.

Siadamy w fotelach. Dla kości ważna
wygodna pozycja. Prawa, lewa strona.
Na wprost zebrane pamiątki z podróży.
Wygrawerowane daty budzą niepokój.

Skupiamy wzrok na niebieskim talerzyku.
Przystępujemy do ważnego zadania
w połowie milczenia.

Maliny dodają smaku snom. Wspólnym.
Ważne byśmy je pamiętali nawet,
gdy deszcz rozbija je na małe kawałki.






Bogusława Matusiak
Wiersz z tomiku "Pytasz mnie o wczorajsze poziomki"
foto - http://juliaija.uchwycone-chwile.pl/

Dziwne są koleje losu. Moje, twoje. Kawa w białej filiżance kontroluje wyczekiwanie. Na to co nastąpi po kolejnej rozmowie przy herba...

Dziwne są koleje losu. Moje, twoje.
Kawa w białej filiżance kontroluje
wyczekiwanie. Na to co nastąpi
po kolejnej rozmowie przy herbatce.
Słabej,ledwo muśniętej przez słońce,
taką pijesz od lat.

Z nich umknęły nasze rytuały. Wspólne
pozostały skrzyżowania myśli. Na pograniczu
gdy stoimy na odległość krzyku. Może echa,
które od czasu do czasu przeplatane
wołaniem kukułki.

Na wróżby, które się spełniły
i te które przeszły obok skóry.
Różnimy się odcieniem oczu. Z pejzażem
z dwóch odrębnych światów. Połączonych
na chwilę, gdy wchodzimy równocześnie.
W tę samą milisekundę wszechświata.
Wystarczy.




Bogusława Matusiak
Listy do Lady Red

Foto ze strony Tapeciarnia.pl

Brzegi zawsze są problematyczne. Zieloność i moje odbicie w twoich oczach zbliża do sepii. Wyrównuje oddech w biegu po jutrzejszy dzień ...

Brzegi zawsze są problematyczne.
Zieloność i moje odbicie
w twoich oczach zbliża do sepii.

Wyrównuje oddech w biegu
po jutrzejszy dzień o kształtach
nieokreślonych. Mam jeszcze wybór
zanim przesunę się w czasie.

W stronę ostrych brzegów. Jestem
w samym środku, bez makijażu.
Pod łóżko chowam co moje na stałe.
Zabezpieczenie na ewentualną utratę,
gdy nowe z tego, co jeszcze niezapisane
wyostrzy wzrok soczewką.

Zanim wejdzie pod skórę
i wyżłobi kolejną zmarszczkę
Pod oczami jest miejsce.
Wolne wczoraj.




Bogusława Matusiak
Foto ze strony Tapeciarnia.pl

gdy powracają chowasz stare włóczkowe kapcie głęboko pod łóżko i robisz sobie oko jak dawniej sukienka jaśniejszy ma odcień z gni...

gdy powracają chowasz stare
włóczkowe kapcie głęboko pod łóżko
i robisz sobie oko jak dawniej
sukienka jaśniejszy ma odcień

z gniazda wyleciały jakiś czas temu
wcale nie na południe
liczysz upływ dopływem nowych fotografii
słońce zawsze poza ramką

dziś wpada przez szeroko otwarte drzwi
z radosnym śmiechem piskląt
fruwają wokół stołu
który nagle stał się zbyt mały



Bogusława Matusiak
Foto ze strony Tapeciarnia.pl

Nie zabiegam o szczegóły, detale przynoszą to czego nie chciałam. Pozostaje w ustach słony smak, zarezerwowany dla wilgotnych oczu. ...

Nie zabiegam o szczegóły, detale
przynoszą to czego nie chciałam.
Pozostaje w ustach słony smak,
zarezerwowany dla wilgotnych oczu.

W czerwonym zmienia się pora dnia
przez rozkrojony owoc granatu.
Liczę pestki. Przy dwudziestej przestaję,
by poczuć na języku smak.

Słodko-kwaśno-cierpki bez podziału.
Jak życie moje, twoje, razem.
Czasem mijamy się przez moment,
W nim jesteśmy najbliżej.
Paradoksalnie.





Bogusława Matusiak
Fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

Gdy wchodzę w stan przemyśleń - patrzę. Niektóre słowa docierają do mnie. Niebieskie. Zapisuję nawet wtedy, gdy wzrok nie zatrzymuje ...

Gdy wchodzę w stan przemyśleń - patrzę.
Niektóre słowa docierają do mnie. Niebieskie.
Zapisuję nawet wtedy,
gdy wzrok nie zatrzymuje kadru na dłużej.

W pierwszych dniach stycznia napinasz mięśnie.
Pytasz co ze śniegiem, przecież zima.
Ocieplenie nie gwarantuje kwitnienia.

Zdmuchuję kurz z zasuszonych kwiatów.
Układ rabat staje się wyrazisty,
kwadraty, koła. Dominują słoneczne barwy
do zapamiętania oczy. Żeby się zapomnieć.

Posadzona kiedyś winorośl
przypomina o ciągłym owocowaniu.
Trwaniu wbrew upływowi.


Bogusława Matusiak
foto ze strony Tapeciarnia.pl

Czym wypełnię ten szczególny rodzaj pustki. Rzeka słów popłynie dalej, nawet gdy nie widać brzegów. Rośnie odległość, przestałam liczy...

Czym wypełnię ten szczególny rodzaj pustki.
Rzeka słów popłynie dalej, nawet gdy nie widać
brzegów. Rośnie odległość, przestałam liczyć
kroki i wypite bez mleka, cukru kawy.

Moja wiara jest tak mała jak siódma kropka
biedronki, która przysiadła tuż obok. Myśli
przechodzą na drugą stronę. Tam, gdzie czeka
świt bez niektórych kolorów, kształtów.

Słowa pojawią się na początku lub na końcu wiersza,
który nie zostanie. Napisany wypełni miejsce
tylko w wyobraźni. Przepłynie przez głowę jak chmury.
Te, które teraz liczę dla zabicia czasu.





Bogusława Matusiak
fotografia ze strony Tapeciarnia.pl

Wybierasz biały dla dużej przestrzeni do wypełnienia. Momenty, gdy stajesz w progu zamyśleń o francuskiej ulicy nakładają kolejną war...

Wybierasz biały dla dużej przestrzeni
do wypełnienia. Momenty, gdy stajesz
w progu zamyśleń o francuskiej ulicy
nakładają kolejną warstwę skóry.

Mocno mnie uszczypnij, by zakończyć sen.
Wątek o zabijaniu sprawia, że wchodzę
o wiele wyżej niż zamierzałam.
Stamtąd łatwiej utrzymać równowagę.

Między wolnością, równością płynie krew
za granicę. Miała być nie do przekroczenia.
Nigdy więcej, a ciągle mierzony jest
nasz strach. Bezsilnie patrzymy
i marzymy, by zamknąć oczy.

Otworzyć w innym czasie, niedokonanym.
Tym przed.





Bogusława Matusiak
foto ze strony Tapeciarnia.pl