Kobieta w fotelu Oglądam się za siebie. Nie powiększaj żalu słowami. We mnie wzrasta zawartość soli. Wypłynęła z obrazu bez r...

Oglądam się za siebie. Nie powiększaj żalu
słowami. We mnie wzrasta zawartość
soli. Wypłynęła z obrazu bez ram.

W nowym miejscu czas rąbkiem apaszki.
skrywa zapisane wcześniej historie,
Pompeje wciąż pod pyłem.
Zacierają się ślady.
Na piasku dobrze wyglądają
bursztynowe kamyki i muszle.

Wyłuskuję z nich powoli sens,
wypuszczam z dłoni.
Nie czekam na cud.

Rodzą się i spadają gwiazdy. Morze
po sztormie spokojnieje. Nowe miasta
zaczną się gnieździć w pustych
zakamarkach. Znaczone kartki
wypełnią pachnące żywicą szuflady.

Znów zaczną kwitnąć bzy, dojrzeją
maliny. W zakątki ogrodu
powróci śmiech dzieci. Tam będę.


Bogusława Matusiak

Obraz Oli Lubczyńskiej

Krystian Karol Lisowski "Poezja nie jest kobietą  jak by zdawać się mogło), poezja jest złotym środkiem,  z którego czerpią zar...

Krystian Karol Lisowski

"Poezja nie jest kobietą  jak by zdawać się mogło), poezja jest złotym środkiem,  z którego czerpią zarówno mężczyźni jak i kobiety. Poezja wyraża to co kryje w nas dusza, co czują zmysły. Tak też jest w przypadku poetki, która uchyliła i dla mnie rąbek swojej duszy – przesyłając mi swój tomik.
Czas wygładza od środka – swoją objętością nie przygniata, lecz treść rekompensuje wszystko.
Poezja Bogusławy Matusiak nie jest banalną poezją. Pełna metafor poniekąd zmusza czytelnika  do wyostrzenia zmysłów by zatopić się w świat liryczny autorki. Nie oznacza to wyłącznie, że  utwory poetyckie  Matusiak to wykwintne filozoficzne metafory, których nie cenię, nie lubię – bo to jest to, co mnie odrzuca jako czytelnika – ale to są te, trafiające prosto do serca i jej przekaz zawarty w tomiku który zachęca, dlatego z przyjemnością czytałem Jej wiersze."

Całość recenzji Krystana Karola Lisowskiego: http://lisowskyrecenzje.wordpress.com/2014/08/03/boguslawa-matusiak-czas-wygladza-od-srodka/